ప్ర థ మా శ్వా స ము.
119
తా. పాదాంగుష్ఠముల రెంటిని రెండుచేతుల ధనురాకృతిగ వీఁపు వెనుక
చెవులకు సరిగాఁ యుండిన ధనురాసనమగును.
15. మయూరాసనము
మహాస్రగ్ధర. ధరణిన్హస్తస్థలంబుల్దగులనిలుపుచుందండముంబోలె దత్కూ
ర్పరయుగ్మన్యస్తనాభీభవనతలయుగోద్భాసి యై యున్నతాస్య
స్థిరుఁ డైయాకాశదేశస్థితి నిలిచినఁ దా శ్రీమయూరాసనంబౌ
హరియించున్రోగదోషాయతనవిషసమూహంబుల న్రంహయుక్తిన్.
తా. చేతుల నేలనూని మోచేతులనాభియిరుప్రక్కలనుంచి ముఖము పైకెత్తి
కాళ్లు చాఁచి నెమలితోఁకవలె పైకెత్తిన మయూరాసనమగును. దీనిచే నుదరగుల్మాది
రోగములును సర్వపాపములును వేగముగా నశించును. జఠరాగ్ని ప్రజ్వరిల్లి విషము
నయిన జీర్ణింపఁజేయును.
16. కపాలాసనము
సీ. ఊర్ధ సంస్థితనాభియును నధస్తాలువు
నూర్ధ్వభానుఁడు నధోయుక్తిశశియు
నూర్ధ్వపాదంబులు నొగి నధశ్శిరమును
గలయది విపరీతకరణసంజ్ఞ
గలకపాలాసనక్రమ మయ్యె గురువాక్య
మున నది సిద్ధించు జనుల కెలమి
నిత్యంబు సభ్యాసనిరతున కీకపా
లాసనం బఖిలరోగాళిఁ జెఱచు
తే. జఠరవహ్ని వర్ధిలఁ జేయు జగతి నట్టి
సాధకునకు నాహారంబు సంగ్రహింపఁ
జను బహుళముగ నల్పభోజనముచేత
ననిలవేగంబు విడిపించు నతనితనువు.
తా. ఈయాసనము ప్రతిదినము యామమాత్రమభ్యాసము చేయుచుండిన
మూఁడు నెలలకు పిదప వలీపలితవిరహితాంగుండును మృత్యుంజయుండునగును.
శ్లో. “నాభిస్థానేవసే దగ్నిః హృదః స్థానే దివాకరః,
భ్రూమధ్యే వర్తతే చంద్రః చంద్రాగ్రే చ వసేన్మనః.”..
