| తే. |
తనదుపూర్వప్రకారమంతయును మఱచి, తనకు స్త్రీరూప మెపుడు కల్గె నదె కాఁగఁ
దలఁచుకొని యంతఁ దత్సరస్తటముఁ జేరఁ, బదియునాఱేండ్లలేముద్దుఁబడఁతి యగుచు.
| 11
|
నారదుఁడు స్త్రీయై సుదతి నాఁబరఁగి తనకు భర్తను వెదకికొనుట
| తే. |
దైవవశమున నట్లయి తమి దలిర్ప, సుదతి యనుపేరు గల్గి యా సుదతి దనకుఁ
దగినపురుషునిఁ జక్కనిసొగసుకాని, వెదకికొనుచు నదభ్రసమ్మదముతోడ.
| 12
|
| సీ. |
కరకంకణంబులు గల్లుగల్లని మ్రోయఁ, బదముల నందియల్ రొద యొనర్పఁ
గాంచికాఘంటికాఘణఘణధ్వను లొప్ప, ముత్యాలచేర్చుక్క మొగి నటింపఁ
దాటంకమణిరుచుల్ తళుకుఁజెక్కులఁ బర్వఁ, గ్రొమ్ముడి వీఁపున గునిసియాడఁ
గులుకుగుబ్బలు పైఁట నెలసి పింపిసలాడ, నలఁతిచెమ్మట మేన నంకురింప
|
|
| తే. |
హారకేయూరకటకరత్నాంగుళీయ, కారవమ్ములు తద్దయు హరువు చూపఁ
గడిఁదికలపంబు నెత్తావి గ్రమ్ముకొనఁగ, వనిఁ జరించుచునుండె నవ్వనజవదన.
| 13
|
| తే. |
మేఘమధ్యంబునందుఁ గ్రొమ్మెఱుఁగువోలె, నింపురాణింప నటఁ జరియించుచుండె
నవ్విధమున నవ్వనజాయతాక్షి, మెలఁగుచో వేళ యొకకొంత మించుచుండె.
| 14
|
నికుండరాజచరిత్రము
| తే. |
అంత సోమాన్వయోద్భవుం డైనవీర, బాహుపౌత్త్రుండు శ్రుతకీర్తి బాహుజాగ్ర
గణ్యుపుత్త్రుండు నిస్తులపుణ్యఖని ని, కుండుఁ డనియెడునరపాలకుంజరుండు.
| 15
|
| ఉ. |
భానుఁ డుదగ్రతేజమున భావభవుండు విలాసలీల వై
శ్వానరుఁ డుగ్రరోషమున వాసవుఁ డాతతకీర్తిచే మహా
సేనుఁ డదభ్రవీర్యమున శేషుఁడు వాగ్విభవంబునన్ రమా
జాని కృపాగుణంబున రసాస్థలి నిస్తులశాంతివైఖరిన్.
| 16
|
| సీ. |
తనవినిర్మలమనోవనరుహంబునకు శ్రీ, రమణీవిభుఁడు మనువ్రతము గాఁగఁ
దనమండలాగ్రప్రతాపానలంబున, కరిరాజతతి తృణోత్కరము గాఁగఁ
దనకీర్తినర్తకీతరుణీలలామకు, బ్రహ్మాండములు రంగభవనములుగఁ
దనదానవిఖ్యాతఘనఘనాఘనమున, కభిలార్థులును జాతకావళులుగ
|
|
