46
సత్యభామాసాంత్వనము
ప్రాకృత మౌను నిన్నుఁ గనరాదు మునీంద్రులకైన నట్టిచోఁ
బ్రాకృతు లైనగోపకులపై దయ సేయుట వింత లయ్యెడిన్.
సీ. భోగమా సుతనూపయోగ మారసి చూడ
భాగ్యమా యజరోపభోగ్య మెన్న
ధామమా త్రిభువనభీమ మారసి చూడ
శాంతమా కరుణానిశాంత మెన్న
సుకృతమా యనుదినప్రకృత మారసి చూడ
ధైర్యమా యరిజయావార్య మెన్న
శీలమా గుణగణావాల మారసి చూడ
సారమా పటుజయోదార మెన్న
తే. నన్న నోయన్న పొగడ నన్నన్నయన్న
లువ కయిన శక్యమే నీదుహవణు లహహ
లలనలో నీవు వచ్చుటవలన నింద్ర
తనరికెలు నిండె నేఁ జేయుతపము పండె.
మ. అన నాపల్కుల కుబ్బి చాల మదిలో హర్షించి హర్షించి మై
ననువొందుంబదినూఱుకన్నులు ప్రఫుల్లాంభోజరేఖాక్రమం
బున రాణించగ బాకశాసనుఁడు సొంపు ల్నింపఁ బౌలోమి తా
నును కంసాంతకుతోడ నిట్లనియె నెంతో యోర్పు నేర్పుం దగన్.
క. గోపకులమీఁదిదయచేఁ
బ్రాపించితి నంటి వీవు బళి యిది [1]వింతా
గోపకుఁడ నేను గానా
గోపాధిప నిన్నుఁ జేరఁ గోరఁగఁ దగదే.
ఉ. వర్షము నించి గోపపశువత్సకులంబుల నిన్ను మున్ను దు
ర్ధర్షభయంబునం గలఁచఁ దత్సమయంబున లోకరక్షణో
త్కరము చాల వ్రేల గిరిఁ దాలిచి తప్పు సహించి నన్ కృపా
వర్షము నించి పంచుటలు వారిజలోచన యే నెఱుంగనే.
- ↑ వింతే
