చతుర్థాశ్వాసము
161
మోము ప్రోయాలిపదయుగమునను జేర్చి
సాగిలెను గౌరి వలపులబాగు మీఱి.
క. చిఱుమీసఁపుఁదుమ్మెదకవ
తరుణీపదశౌరివదనతామరసము ల
త్తఱి సంధించుట గనుఁగొని
హరువున నిరుగడలఁ జేరె ననఁ జెలు వొందెన్.
క. అప్పుడు హరిజాఱుసికం
దెప్పునఁ జెలి మనసుకినుక దీరఁగఁ దన్నెన్
నె ప్పెఱిఁగి గిల్కు తాయెత
యప్పులరవ లాని యందియలు ఘల్లనఁగన్.
క. ఘల్లని యందెలు మొరసిన
కొల్లో కొ ల్లనుచుఁ జనిరి కోమలు లపుడే
యల్లలనబొటనవ్రేలును
మెల్లన హరి పంట నంటి మెఱుముచు నొక్కెన్.
క. కాముకుఁ డటువలెఁ బంటన్
వేమాఱున్ వ్రేలు నొక్క వెలసినకళచే
మై మిగుల ఝమ్ము ఝు మ్మనఁ
గామిని కోపంబు మఱచి కలకల నవ్వెన్.
క. నవ్వులకుఁ బువ్వుఁబోఁడిని
చివ్వున లాగించి గోపశేఖరుఁ డంతన్
మవ్వమున మోవితేనియ
బువ్వంబునఁ దనిసె మొదటఁ బొలఁతుక తనియన్.
క. తనిసిన దాని న్మగుడం
దనియించఁగ శౌరి మబ్బు దట్టుచుఁ గనగాఁ
బెనఁగి తమి నూరడింపుచు
ననవిల్తునియనికిఁ దార్చె నయ మెనయంగన్.
