సుందరకాండ
11
హా ! రఘురామాయని వాపోవును,
హా ! లక్ష్మణ యని ఆక్రందించును,
హా ! కౌసల్యా! హా సుమిత్రా ! య
టంచు స్మరించు, తపించును, తహతహ.
12
గడవరాదు లోక ప్రవాదమని
పెద్దలు చెప్పిన సుద్ది వాస్తవము,
కాలము రానిది కలుగదు మృత్యువు,
పురుషులకైనను పొలతులకై నను,
13
ప్రాణేశ్వరు నెడబాసి క్షణంబును
ఉండరా దటయ్యును నే జీవిం
తును రాఘవునకు దూరనై, నిశా
చరులు క్రూరముగ చెఱలు పెట్ట నిట.
14
నోచితి తక్కువ నోములు మును పిసి
నారినగుచు, ఈనా డనాధవలె
అల్లాడుదు; లవణార్ణవమున ఉ
ప్పెన గాడ్పుల బడి మునుగు నావవలె.
15
రక్కసి మూకకు దక్కి చిక్కుకొని,
ప్రియునిచూచు వీలయినను తోచక
శోకముతో దరిలేక క్రుంగెదను;
నీటివడికి తెగు ఏటి యొడ్డువలె.
16
ధవళ పద్మముల మివులు కనులతో
సింహమువలె ధర్షించి నడచు, నా
ప్రియుని రాఘవుని, నయభాషిని, ద
ర్శింతురు పుణ్యము చేసిన ధన్యులు.
211
