486
శ్రీరామాయణము
క్షితి తనూభవతోడ - శ్రీరాముఁదెమ్ము
నినునమ్మితిని నాదు - నేరముల్ సైఁచి
ననునెంచి ప్రొణదా - నంబుఁ గావింపు
రాముఁడు మిగుల దూ - రము వోయెనేని
తామసంబేల? ర - థంబుపై నన్ను
నునిచి తోకొనిపోయి - యూర్మిళా రమణు
జనకజాతను రామ - చంద్రునింజూపు 5900
అటులైన బ్రదుకుదు - నని హా కుమార!
యెటు వోయితే పల్క - నే మహీజాత!
హాలక్ష్మణా!" యని - యార్తుఁడై చాల
జాలిఁగుందుచును కౌ - సల్యతోఁ బలికె.
“అతివ! శోకంబను - నలఘు వేగంబు
క్షితిజఁ బాయుట పేరఁ - జెందువారంబు
ననిశంబు నాయూర్పు - లను తరంగములు
పెనుపొందు కన్నీరు - పేరియంబువులు
కరతాడనములను - కడలు మీనములు
పెరుగు నీయేడ్పుల - పెరియ మ్రోఁతయును 5910
పృథుల పెన్నెరిగుంపు - పేరిటినాఁచు
నదిరయ్య! కైకేయి - యను బాడబంబు
నలము మందరబుద్దు - లను నక్రకులము
నలనాఁటి వరమను - నట్టి వేలయును
రామప్రవాస దు - రంతంబు నగుచు
యేమేర కడలేని - యీదుఃఖ జలధి
యేరీతిచేఁ బాధ - నీఁదెడివాఁడ
నారాముఁడను గట్టి - నావ లేకున్న"
