412
శ్రీరామాయణము
ప్రాణముల్ మేనిలోఁ - బట్టుకయుండఁ
బ్రాణదానముచేసి - పనుపుమునన్ను
అభయహస్తమొసంగు - డ" నుచుఁ గౌసల్య
నభిముఖంబుగనుంచి - యడుగులవ్రాల 4110
నామహీశునిఁ సుమం - త్రాదు లింతులును
సౌమిత్రియును శోక - జలధిలో మునుఁగ
గొంతధైర్యముఁ దెచ్చు - కొని మహీవిభుఁడు
చెంతలవారి నీ - క్షించి యిట్లనియె.
“తొల్లియనేకుల - ద్రోహినై మేను
తల్లితండ్రులను పు - త్రుకులతోఁబాపి
సంసారసుఖము మున్ - చననీక చెఱచి
హింసచేసితిగాన - యీకాలమునకు
నాదోషమీరీతి - ననుభవించెదను.
కాదన్నఁబోవునే - కర్మఫలంబు 4120
యీకై కచేబాధ - లిన్నియుం దాళి
పోకయున్నవి ప్రాణ - ములు శరీరమున
ఎంతచేసితి బాపు - రే! కైక విశ్వ
మంతయుఁ జీఁకటు - లయ్యె నీకతన"
అని యొక్కమారు "రా - మా"యని యేమి
యనఁజూచెనో కాని - యావలిమాట
నాడనేరక మూర్ఛ - నరగన్ను వెట్టి
వాడినమోముతో - వాతెఱయెండ
నొకమూహూర్తమునకు - నొయ్యన తెలిసి
తొకతొకతో సుమం - త్రునకు నిట్లనియె. 4130
