304
శ్రీరామాయణము
బాల! మాయందుఁ గృ - పాదృష్టి యునిచి
కోపంబు మాని నా - కొఱకు నీతప్పు
సైఁపుము మదిలోఁ బ్ర - సన్నతనొంది
నాయాన నడువుము - నాయాన యిత్తు
నీయాస వేఁడిన - నీదు కోరికలు " 1490
—: దశరథుఁడు సంతాపమును బొంది శోకించుట :—
అని కైకపదముల - యండఁ బ్రణామ
మొనరించి దీనుని - యోజ నెవ్వారు
లెమ్మను వారలు - లేక దుఃఖమున
సొమ్మసిల్లుచును వ - సుంధరమీఁద
సేయు పుణ్యంబులు - చెడి దివినుండి
యాయెడఁ బడిన య - యాతియుంబోలి
వ్రాలిన ధర్మాల - వాలు భూపాలు
నా లోలనయన యొ - య్యన సేదఁదేఱ్చి
వరము లంతఁ దలంచి - వసుధపైఁ బొరలు
శిరమెత్తి తొడలపైఁ - జేర్చి యూరార్చి. 1500
కులిశాహతునిఁ బట్టి - కొఱవులుఁ జూఁడు
పొలుపున కైక తెం - పున నిట్టులనియె.
"సూనృతవాదివి - శూరవర్యుఁడవు
మాననీయుండవు - మానుషనిధివి
కల్లలాడవు నాదు - గారాబు ప్రాణ
వల్లభుండవు దృఢ - వ్రతుఁడ వేలయ్య?
యిచ్చెద నను వరం - బిమ్మన్న వేగ
నిచ్చితి ననక నీ - విన్ని నేరుపులు
