102
శ్రీ రామాయణము
దవ్వులంజూచి సం - తసముతో బలికె.
“అల్లదె మిన్నుల - నంటి కన్పట్టి
నల్లనై మదికి నా - నందంబుచేసి
నీలనీలాంబుధ - నిభమై యుపాంత
శైలమై కలకల - స్వనపరిష్కరణ2460
విహగమై హరిణాది - వివిధమృగాది
బహుళమై సకలతా - పనవేదఘోష,
నిబిడమై యాహవ - నీయాదివహ్ని
నిబిరీసధూమమా - నితగంధమైన
యీయాశ్రమంబుపే - రెయ్యది? దీన
-: వామనమూర్తి చరితము :-
నేయతీంద్రులు వసి - యించి యుండుదురు?
మీయాగశాల యే - మేర యెవ్వారు
దాయ లీ సవనవి - ధానవైఖరికి
నీప్రొద్దు మనముంద - మీ యాశ్రమమున
నేపణఁగింతు మీ - కెగ్గొనరించు2470
దనుజుల నొక ముహూ - ర్తమున విచ్చేయు
డ”ను మాటవిని తన - యాత్మ నుప్పొంగి
శ్రీరామచంద్రుని - చెక్కులు నిమిరి
గారవనం బమరంగ - గౌశికుండనియె.
“ఇది వైష్ణవస్థాన - మిందు విష్ణుండు
ముదముతో బహుకాల - ము తపంబు చేసి
నందుచే నిది వామ- నాశ్రమంబయ్యె.
చెందు నిచ్చట సర్వ - సిద్ధు లెల్లరకు
