మ ం త్రి భా ప్క రు ( డు {2} యారణ్యకాండము ప్రథమాశ్శాసను 3వ పద్యమునకు ౧౧వ పగ్యయును శివ వచనమునకు ౧.9 వ ప“్యయి. ను పునరు_ దోషమును గల్లించు చున్నవి చూడుఁడు ఇట్టివింకి ను గలవు. అయోధ్యాకాండమున మొదటి ని అ_2 పక్యగవ్యయులను మాత్రమే రచించెననియు బ్మిట నెవ్వరో లెక్కి-నగ్రంథ యును జ్సే పెంపొందించిర లియుఁ బై నివాసిన వాక్యములవలన స్పష్ట నుగు చున్నది. ఆ^ణ్యకాండము వలె నేయిగా పెపొ దించిన భాగము రెండవ కవికృతమ వి నిశ్చయించ టకు సంశయింపనక్కర లేదు ఆత్రి మహర్షి యాశ్రమంబున నడచిన కథను చేర్సు టయు నచ్చటచ్సట మరికొన్ని కథలను జే)్ప పెంచి వాయుట యు నీ రెండవకవి యద్దేశము. ఈ భాగమును దీపి వేసినను గథకు భ o గము క లు గ కుండ నడచుచున్న దని పాఠకులు (గహింు గలరు. ముద్రిత పతిలోఁ గుండలీకరించిన భాగములోఁ బద్యభాగము కంటె గద్యభాగ మధికము X నున్నది. మలకి యు, నయోధ్యకాండమును రెండు ఖ డములుగ విభజించితి మేని, పూర్వఖండమునఁ దాళపత్ర ప్రతిలో లేని భాగ మధిక ముగను, నుత్తరఖండ మునఁ నల్ప యుగను మన్నట్టు గన్పట్టను. అయోధ్యా శాండాంత పద్యయులు ముద్రితప్రతిలో నొకవిధము గను, గొన్ని తాళపత్రవ్రతులలో పెఱో" విధము గను నున్నవి. వాని నీకిందఁ జూవుచున్నాను. ముద్రితపతి : ఉ, రాజకిరీట కీలిత విరాజిత్తనూతన రగ్నీరాజి నీ రాజన మంగళాచరణరంజిత పాదిసరోజ ఖడ్గధా రాజయలభ్యమానరు ఓరద్యుతి వున ఢిశా తకుcభవి బ్రాజితసద్వితీర్ణ రిపుపార్ధిఖండన కీర్తి మండనా!
