1 10 ఆ 0 ధ క వి త ర రా గి జీ సీ, పొసఁK ముత్తెపుసరు ల్పోహల్గించివలీలఁ జ్వవు.S^ వ దొరయు శబ్దము గూర్సి యర్ధంబు వాచ్యలక్యవ్య భేదంబు లెఱిఁగి నిషత నెసఁగఁ ఫ్ట్చే సూవనులకు నంబు గ వైదగ్బి మొదలైనరీతు లిమ్మగ నవ్సు రీతుల కుచితంబులై తన రారెడు పాణంబు లిప్టుగాఁ బాదుకొల్సి పెళ్లే యనుర నుపనూదులును యాను కాదులునగు నిట్టియర్లశబ్దాలంకియలు ఘటించి Q Q زه با కవితేఁ జెప్పంగ నేర్చు సత్క-వివరునకు వాంచిత్మాంబు లోగాసఁXనివాగు గల రెf లయ విభౌతి: చలువ గల వెన్నెుల నెలు వునకు సౌ5భవు గలిగినను సౌరభనుఁ జలువ యుఁ దలి గ్పల బొలు పెసగుకప్పపు బలుకులకుఁ గోవులక్ష నెలకొనిన సౌరభముఁ జలువపసయుం గో వుల తయును గలిగి జనవుల మిగుల బె ) పెసగు వ లయపవవంపు గొదనులకు వుధుత్వం బలవడివ నీడు మఱికల దనఁగపచ్చుఁ గడు పెలయఁ గలయిగాసుక విపలుకులకు నెంచన్ కళాపూర్ణోదయ వు • š. శబ్దసంస్కార మెచ్చటను జాలలిఁగనీక పదమైతి) యసంపదలఁ బ్రొదలఁ దలఁ పెల్లన క్లిష్టతను బ్రదీపితముగాఁ బునరు కి దోషంబు పొంతఁబ్రొక యాకాంక్షితస్ఫూర్తి యాచరించుచును శా ఖా చంక్రమకియఁ గడవఁ జనక |
