చ. 熱 చి మ్మ పూ డి య మ గే శ్వరుఁ డు 143 మరలఁగబోదు రిండ్లకును మా పవునంతకుఁ జేలలోపలం దిరిగి యొకింత లేఁతవడ దేరెడు వెూములఁ జెన్ను సేయుచున్ ఖిరి నిర్చా కాలుదృగుచుల పెల్లునఁ జీఁకటి నెల్ల బాచినం Tదేరు పెరు లర్థిఁ గూడఁ బఱ తేరఁగఁ బావుర భామినీజనుల్ సుదతులు డస్పిన చొ* నలంతలు వోవ సొబగుc డై చలిమిరి చూపి చూపి, యువిదలు తిలకించియున్నచో వేడుకc 尺"e)c& @o-eeócX నొజ్జ గుదిసి కుదిసి సొబగులు పెనఁకువచోఁ బాన వలఁతి ಪ್ಬು యెఱుకు వ వాసన కెక్కి యొక్కివెలఁదులు ముదమున విహరించుచో సోయ గంబున వీథులఁ గ్రాలి కాలి గీ. యతులితం బైన శృంగారరతుల నిజవి భూతి సాం నాస చేసి తత్పురములోనఁ బవలు రేయును నుడు గక డవిలి తిరుగు మిండcడును జ* లె వుoదా నిలుండు έδω. పాంథుల హృదయముల్ పల్లటంబులు సేయ దర్పకు పనిచిన దం డనంగ విరహిమృగంబుల సురిఁగింపఁ దివి రెడు కాయసంభవుని మొక్క-ల వునంగఁ Xడు నల్లి జైత్రు నాగారంబు ముదింప వునసిజు పనిచిన యనుఁగు లనఁగ సహచరుం డగు Xంధ వహుఁ గానcగా విూన కేతను పంచినదూత లనcK 尊 నభినవాకార సౌందర్య సుభగలీల లతిశయంబుగ మెలఁగుచు నపము బాణు
