164 ఆ ం ధ) క వి తా ర O గి శి 3 ఇందలి మొదటిసాదమునకు تةo جسياتة మధమునందు “సువర్ణదం 卡 سسته ב ஒ ల త్ప తౌపా వ భిక్షీ ثكـسـسس మండలః’ అనియున్నది. 3 బాషాంశరీక్షి రణవును జూచి కొందఱుపండితులు స్ప్లే డు, ము. وبع వు " లు నీవు పుచ్చుకొని వూ నైషధమును మాకిమ్మని శినాథు నా క్షేపించి వి కి థ యొక టికలదు. ఆయా క్షేపణము ననుసరించి నెషధ మంతియు నిశ్లే యాం థీకరింపబడెనని తలంచుట న్యాయము కాదు. క`ుద ఆు సంస్కృత పండితుల కాం ధమనిన తలనొప్పివచ్చును. నేనొకప్పడొక వృద్ధపండితునితో బింగళి సూరనార్యకృత పభావశీ పద్యుమ్న మునుగూక్సి ప్రశంసింపఁగా నాయన “ఏమి తెలుఁగు నాయు నా ! ఏమి స్వాగ స్యము ੋ੪ੇ ਕਹਾਣੀ ਲੰਂ ? నీవు_త్త ముcడవు. నేను పాతకుండవు. నీవు పావ కుండ న్దు తెలుఁగిట్లుండును” అని నూ శబ్దములను విపరీతముగార బదచ్ఛేదము マさ器も。 యట్టి శబ్దముల ననేక ముల నేక రువు పెట్టను అట్టి పండితులమాట నటుంచి చూచినచో, శీనాథుని కవిశ్వము చాల సరసమైనది యని నిస్సంశయముగా ప్పవచ్చుని శ్రీనాథుని వలె సంస్కృత పద సంకలితముగా నా 3 ధ కావ్యములను రచించి నకవులు పెక్కు రసకలరు ఆంధకవిత్వమునెడ ననా దరి మును జూపు) సంస్కృత పండితుల దృష్టితో జూచినచొ* వారందఱునా క్షేపణార్డు లే యగుదురు. భావగాంభీర్యముకలిగినా కేళ పాకమున రచింపఁబడిన సంస్కృత నైషధము నాంద్రీకరించు నప్ప డా మాత్రపు కాఠిన్య మాంధ్ర కావ్యాము నoదుండుట సహజము. భౌ పాూo . తరీకరణము కాక, స్వతంత్ర కావ్యమయిన వసుచరితము నం దిట్టి కాఠిన్యము ੇਂ ? సంస్కృతివిద్యార్థులు కావ్య పంచకమును జదివిన పిమ్మట సంస్కృత నైషధము ను జదువ బారంభించెదరు. ఆంధ నై మధ మట్లక్క ఆ లేకుండ, నాంధ్ర భాషయం దొక్కింత పాండిత్య వులవరచుకొనినపివుటం ක්ෂයිඩ්’ యర్థము చేసి కొనఁ దగినదిగా నున్నది • కవయిత్రి యగు మొల్ల చెప్పినట్లు సంస్కృతకావ్యముల నాంధీక
