452 శుకసప్తతి
చెంపనించుకజారు సిగనొప్పు సంపంగి
మడుపుటెత్తులతో రుమాలు మెరయ
ఘర్మాంబుబిందు సంగతి నొకింత రంగు
బొట్టు కస్తూరితావి బుగులుకొనఁగ
వెలిదమ్మిఱేఁకులు తెలివిఁగుల్కెడు దీర్ఘ
నేత్రాంతములఁ గొంత నిదురదెలుక
గీ. కరములను నీరు కలవొట్టు కప్పురంపు
విడెము పుక్కిట కడుచిక్కుపడినహార
లతయుగంబునఁ బొసఁగ నుల్లాస మొసఁగ
వచ్చె నలకూబరుఁడు దుర్వారుఁ డగుచు. 298
చ. అపుడల పార్వతీరమణుఁ డన్నలకూబరుఁ జూచి జాతికొం
చెపువగ నేగుదెంచె నని చాల మనంబున నెంచి యోరి! నీ
వపరిమితప్రమత్తుఁడ వహంకృతిచిత్తుఁడ విట్టు లంతరం
గపు కొలునైనవేళ మముఁ గానఁగ నర్హుఁడవే గణింపఁగన్. 299
క. నీ వధమవర్తకుఁడవు
గావున మాసముఖమ్ము గడియం దగునే
భూవలయమ్మున మర్త్యుడు
వై వర్తిలు మనుచు శంభు వానతి యొసఁగెన్. 300
వ. మనమునఁ గడు బెగడొందుచు
విని ధనదసుతుండు సభయవిహ్వలమతియై
యనియెం బ్రణమిల్లి జగ
జ్జనకా! యీత ప్పొకింత సైపుమటంచున్. 301
లయ గ్రాహి. శంకర నిశాచర భయంకర శివాహృదయ
పంకరుహభృంగ లకలంకకుచిమద్వీ
