పుట:శివతత్వసారము.pdf/181

క.⁠

తన గుఱ్ఱము సతులును బరి జనులునుఁ దనతోడ రాఁగ శాశ్వతభక్తిన్ జనియె భవత్పురమునకును గొనకొనఁగఁ గుమారసాల ఘూర్జరుఁడు శివా!

⁠ 437

క.⁠

గుడి వడుగు దాఁచి కుంచియ పొడ సూపక తలుపు వెట్టి పోయిన నీ వ ప్పుడె తలుపు దెఱచి భక్తికిఁ బొడసూపవె! కిన్నెరునకుఁ బురసంహారా!

⁠ 438

క.⁠

చోడని యేనుఁగు జంపుచుఁ జోడని శివభక్తి మహిమ చొప్పడ నీచే రూడిగఁ గ్రమ్మఱఁ బడయఁడె! యోడక యిఱుదత్తుఁ డనఁగ నొకభక్తుఁ డజా!

⁠ 439

క.⁠

కడుఁగడు రౌద్రంబున జత పడు మదగరిఁ జంపి యపుడ పడయడె భువి ను క్కడఁగియు బిజ్జలుఁ డడుగుడు మడివలు మాచయ్య భక్తి మహిలోఁ గలదే!

⁠ 440

క.⁠

రావీది యేచి యెక్కిన మావంతునిఁ జంపి వచ్చు మదకరి దనపై రా వెఱచి మగుడఁ బాఱదె! బావురి బ్రహ్మయకు నీప్రభావమున శివా!

⁠ 441

క.⁠

భూతలమున నిది యంతయు నూతనమని పొగడ నేడు నూఱేండ్లు మనం డే! తనకు భక్తిఁ ద్రిపురా రాతీ! సకలేశు మాది రాజయ్య శివా!

⁠ 442