| గీ. | తమము వాఱదోలి తనతేజమున నభః, స్థలము వెలుఁగఁజేసి తాపశీత | 387 |
| సీ. | జగములన్నియు మోచి శబ్దాదిసంశ్రయుండైన భూమ్యాత్మకు హరి భజింతు | |
| గీ. | మంతటికి నవకాశ ముదగ్రలీల, నిచ్చు నాకాశరూపకుఁ గృష్ణుఁ గొలుతు | 388 |
| చ. | చతురత నెప్పుడున్ విషయజాలము నొందుచు నింద్రియాత్ముఁడై | 389 |
| గీ. | ఇంద్రియగృహీతవిషయంబు లెపుడు నాత్మ, కించి యంతఃకరణలీల నెసఁగి విశ్వ | 390 |
| క. | తనయందు జగములన్నియు, జననవిలయసంస్థితులు నిజంబుగఁ గనఁగా | 391 |
| చ. | అనయము శుద్ధుఁడై యగుణుఁడై గుణవంతుఁడపోలె భ్రాంతిచే | 392 |
| సీ. | హ్రస్వదీర్ఘస్థూలతాణుత్వవిరహిత మగ్ర్యమలోహిత మతను సక్త | |
| గీ. | దృష్టిజిహ్వాతిగంబునై దివ్యమహిమ, దనరు శ్రీవిష్ణుపరమపదంబునకును | 393 |
| వ. | అని యిట్లు. | 394 |
| ఉ. | లీలఁ గుమారు లంబుధిజలేశయులై పదివేలవర్షముల్ | |
