| చ. | సరసిజనాభ! నాయెడఁ బ్రసన్నుఁడవై వరమిచ్చెదేని దే | 310 |
| సీ. | అని విన్నవించిన నరవిందలోచనుఁ, డధికకృపావృతస్వాంతుఁ డగుచు | |
| గీ. | మోపి యానందరసము సంపూర్ణలీల, మనసు నిండి వెలార్చిన మాడ్కిఁ గన్నుఁ | 311 |
| క. | భూమిజలానలవాయు, వ్యూమమనోబుద్ధులును సమున్నతసర్ల | 312 |
| గీ. | అరయ శుద్ధుండు సూక్ష్ముండు వ్యాపకుండు, నై ప్రధానంబునకు నవ్వలైన పురుషుఁ | 313 |
| వ. | భూతాదులకు, గంధాదులకు, బుద్ధ్యాదులకుఁ, బ్రధానంబునకుఁ, బురుషునకుం | 314 |
| సీ. | వేయిశిరంబులు వేయికన్నులు వేయి, చరణము ల్గలయట్టిపురుషవరుఁడ | |
| గీ. | ములును యజురాగమమును నీవలనఁ బుట్టె, నశ్వగోజాతిమృగములు నఖిలమును జ | 315 |
| క. | సమ్మతి ముఖబాహూరుప, దమ్ముల బ్రాహ్మణులు రాజతతి వైశ్యనికా | 316 |
| ఉ. | కన్నులఁ బ్రొద్దు, శ్రోత్రమున గాలి, ముఖంబున వహ్ని, నాభి న | 317 |
| వ. | దేవా! న్యగ్రోధబీజంబునం దంకురించి వృద్ధిఁ బొందిన వృక్షంబు చందంబునఁ | |
