| శ్లో. | ఆపోనారా ఇతిప్రోక్తా ఆపోవై నరసూనవః। | 96 |
| క. | ఆరయ నరసూను లగుట, నారములన జలము లమరు నారములయనం | 97 |
| వ. | అని తలంచి విశ్వంభర యంభోంతర్గత యగుట యెఱింగె నప్పుడు. | 98 |
| సీ. | తనువు విదర్చ సంస్తబ్ధ తనూరుహో, ద్ధతి నజాండంబు రంధ్రములు వోవ | |
| గీ. | హరియె యజ్ఞత్రయీమయంబైన ఘోణి, రూపధేయంబు తాల్చి యారూఢమహిమఁ | 99 |
| వ. | ఇట్లు మత్స్యకూర్మాదిరూపంబులు దాల్చి జగద్ధితం బొనర్చు నీశ్వరుండు యజ్ఞ | 100 |
| గీ. | శంఖచక్రగదాధరా! సర్వభూత, మయ! జగన్నాథ! నీకు నమస్కరింతు | 101 |
| క. | ఏమొదలగు భూతంబులు, దామోదర! తావకాంశధరములు గావే | 102 |
| సీ. | పరమాత్మ! ప్రకృతిరూపక! పూరుషకార! మహదహంకారతన్మాత్రభూత | |
| గీ. | లీల నేకార్ణవంబైనవేళ భోగి, భోగపర్యంకతలమునఁ బూర్ణమహిమఁ | 103 |
| క. | వనజాక్ష! వాసుదేవా!, నిను గొలువక దొరక నేర్చు నేమర్త్యునకున్ | 104 |
| గీ. | కనునవి వినునవి మనమున, ననయముఁ దలపోయఁ గొలఁదియైనవి బుద్ధిం | 105 |
| గీ. | అరయ నాధారమై స్రష్టవై యుపాశ్ర, యంబవై యాత్మవై నాకు నప్రమేయ | 106 |
