| |
ప్తునిఁ దగురీతి వీడుకొని, భూపతిపాలికిఁ బోయి పూసగ్రు
చ్చినగతిఁ గార్యనిర్ణయ మశేషము తిన్నగ విన్నవించినన్.
| 145
|
మదనరేఖను బెండ్లాడుమని రాజు చంద్రగుప్తు నర్థించుట
| చ. |
విని కడుసంభ్రమించి యతి వేగమ కంచుకిఁ బంచి చంద్రగు
ప్తునిఁ బిలిపించి, యాదరముతోడ సమున్నతనూత్నరత్నకాం
చనమయరమ్యపీఠ మిడి, సారగభీరవచోనిరూఢి నొ
య్యన వినయంబు తేటవడ నమ్మనుజేంద్రకులేంద్రుఁ డిట్లనన్.
| 146
|
| ఆ. |
నిరుపమానమైన నీ మోహనాకార
రేఖ చూచె మదనరేఖ యనుచు
నదియ తప్పుచేసి, యలరంపగము లేసి
యలఁతఁబెట్టఁ దొణఁగె నంగభవుఁడు.
| 147
|
| క. |
మరుచే దొడిఁబడకుండఁగఁ
గరుణింపు, సరోజనేత్రఁ గావు, ‘మహింసా
పరమోధర్మ’ యనం గల
పరమార్థనిరూపణంబు భావించి మదిన్.
| 148
|
| మ. |
సచ్చరితానువర్తనము సాధుజనంబులు సమ్మతింపగా,
నచ్చపుబ్రహ్మచర్యము ప్రయత్నమునం జరియించుచుండి, నేఁ
దొచ్చెల శూద్రఊామినికి నువ్విళులూరి పథంబు దప్పఁగా
వచ్చునె తెడ్డునాకి యుపవాసము మాన్పికొనంగ నేటికిన్?
| 150
|
| క. |
వర్ణాశ్రమధర్మంబుల
నిర్ణయములు దొఱుఁగకుండ నియమించు యశః
పూర్ణులు, మీరలె యీయది
నిర్ణయమని పలుకఁ దగునె నిండినసభలోన్?
| 151
|
| వ. |
అనిన నమ్మహీశ్వరుం డిట్లనియె.
| 152
|
