220
విక్రమార్కచరిత్రము
| క. | చనఁ దలఁచిన మన మనుపఁగఁ | 77 |
| వ. | అనిన విని నీతిధ్వజుండు యుద్ధసన్నద్ధాఖిలసేనాసమన్వితుడై, యాప్రొద్దె కదలి హేమాంగదుండు చనినజాడ యరసి యతిత్వరితగతిం జని కూడముట్టిన, నాభీలంబైన యాకలకలం బాలించి కామమంజరీకాంత నలుదిక్కులం బరికించి, పడగలయడియాలంబులు నిరీక్షించి నిజజనకు సేనాసంకులంబుగా నిశ్చయించి, తనపతినిద్రాభంగంబు గాకుండ నతనియుత్తమాంగంబున కుపధానంబుగా నొక్కపరిధానంబు చుట్టి పెట్టి , తలచీర యాయితంబు చేసికొని సంగరోత్సాహం బంతరంగంబునం బొంగ, సన్నద్ధసర్వాయుధం బైనయింద్రాయుధంబు నారోహణంబు చేసి, ప్రాణేశ్వరచరణస్మరణపరిణతాంతఃకరణ యగుటను రణవిహరణంబు తృణకణాయమానంబుగా గణించుచు, విటవిటపి కనతిదూరంబున వచ్చుచున్న తత్ప్రబలవాహినిలోనికి నిజవాహనంబు నుఱక తఱియం బఱసి. | 79 |
కామమంజరి యుద్ధవర్ణనము
| మ. | మదదంతావళదంతముల్ నఱకు నమ్మావంతు లుద్భ్రాంతతన్ | 79 |
| చ. | ప్రతిబలవార్థి బాడబముభంగి దహించును, రాముపోలికన్ | 80 |
| క. | సరి నాధానము సేయుట | |
