పుట:విక్రమార్కచరిత్రము.pdf/119

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

ద్వితీయాశ్వాసము

71

విక్రమార్కుఁడు వేఁట కేఁగుట

తే.

అనిన నిష్టార్థముల వాని నాదరించి
వలయు సవరణతోడ భూవల్లభుండు
వెడలె వేఁటకు, మృగయాప్రవీణు లైన
శబరనాయకు లుభయపార్శ్వములఁ గొలువ.

131


వ.

ఇవ్విధంబున సర్వసన్నాహంబు మెఱయ, సాహసాంకుండు కృతపవనజవనవాహనుండై చని, శరభశార్దూలప్రముఖనిఖలమృగవరశరణ్యం బైన యరణ్యంబుఁ బ్రవేశించి, బహుప్రకారమృగయావినోదంబు లొనరించు సమయంబున.

132


వరాహము విక్రమార్కు నలయించి భూగర్భముఁ జొచ్చుట

ఉ.

కోలముఁ గాంచె నానృపతికుంజరుఁ, డంజనశైలవిగ్రహా
భీలముఁ, బోత్రసాధనవిభేదితభూవివరోరుజాలకో
త్తాలము, ఘుర్ఘురధ్వనివిదారితఖాద్రిగుహాంతరాళమున్,
లోలవిలోచనాంచలవిలోకితరోషమహాగ్నికీలమున్.

133


వ.

కని యతఁడు మున్ను శబరునిచేత విన్న తెఱంగునకు మెఱుం గిడినయట్లున్న, యున్నతోదారభూదారంబు నిటలవీథికిం గడియుటయును.

134


సీ.

అంతంత నగపడినట్ల చేరఁగ నిచ్చుఁ
        బైకొనఁజూచినఁ బరువువెట్టు
బటుపరిశ్రాంతి లోఁబడినలాగు నటించు
        కైదువునేయ డగ్గఱన సురుఁగుఁ
బొదలమాటున నుండి యదలించుచును ఱొప్పి
        కదియంగఁ జూచినఁ బెదరి తొలఁగు
నవనీతలము మోర నలవోకఁ గోరాడుఁ
        ద్రోవఁ గట్టినఁ దప్పుఁద్రోవ నుఱుకుఁ


తే.

జేరఁ దవ్వుగఁ బాఱును, జేరనీక
యల్లనల్లన నడపాడు, నాసగొలుపు;
మనుజపతి నిట్టు లెలయించుకొనుచు నరిగి
యమ్మహాకోల మవనిగహ్వరముఁ జొచ్చె.

135