| |
త్యర్థమును రెండు బారువు
లర్థము ప్రతిదినము నొసఁగు, నని చెప్పి దయన్.
| 120
|
| మ. |
అరిభూనాథవరూథినీమదభరాహంకారదుర్వారకో
వరసాటోపపటుప్రతాపపటలప్రధ్వంసకౌక్షేయభా
స్వరబాహాబలశాలి, సాహససముత్సాహైకసంసేవి యై,
ధరణీచక్రము విక్రమార్కవిభుఁ డుద్యల్లీలఁ బాలించుచోన్.
| 122
|
ఒక చెంచు విక్రమార్కుని వేఁటకుఁ బురికొల్పుట
| సీ. |
తలమీఁదఁ జెరివినఁ దనరారు నునుఁడెంక
యమృతాంశురేఖ చందమున నమర
మేదినీరేణువు మెయినిండఁగాఁ బర్వి
భసితాంగరాగసంపద వహింప
జుంజువెండ్రుక లెత్తి చుట్టినలేఁదీఁగ
పన్నగాధీశ్వరు పగిది మెఱయఁ
గరమొప్పు నుదుటిపై గైరికతిలకంబు
ఫాలలోచనభాతిఁ బరఁగుచుండ
|
|
| తే. |
శబరుఁ డొక్కరుఁ డేతెంచె సంభ్రమమున
శంకరుఁడు తొల్లి శబరవేషము వహించె
నంచు మదిలోన నీసుఁ ధరించి తాను
నీశునాకృతిఁ గైకొన్నయెఱు కనంగ.
| 123
|
| ఉ. |
వచ్చినచెంచుఱేనిఁ గని వాకిటివాఁడు నృపాలుపాలికిం
బొచ్చెములేక తోకొనుచుఁ బోవఁగ, వన్యము లైనకానుకల్
మెచ్చుగ నిచ్చి, యంగములు మేదిని సోఁకఁగ మ్రొక్కి లేచి, తా
వచ్చినకార్య మంతయును వావిరిఁ జెప్పఁ దొణంగి, యిట్లనున్.
| 124
|
| సీ. |
ప్రళయకాలాభీలభైరవోదగ్రత
సూకరాకృతిఁ బొడసూపె నొక్కొ!
యత్యంతకుపితాంతకాంతకాకారంబు
క్రోడరూపంబుఁ గైకొనియె నొక్కొ!
|
|
