పుట:వరాహపురాణము (నంది మల్లయ, ఘంట సింగయ).pdf/4

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


శా.

లావణ్యాంబులు నాభికూపమున వెళ్ళం దోడి ముద్బీజవ
ద్భావక్షేత్రమనందు వంచుఘటయంత్రంబో యనంగా జప
వ్యావృత్తస్ఫటికాక్షదామకము హస్తాబ్జంబునం దాల్చువా
ణీవామేక్షణ నారసింహునికి సంధించున్ వచోవైఖరుల్.

6


చ.

పెనిమిటితోడ శీతమహిభృత్పతికన్యక జూద మాడి గె
ల్చిన హిమరశ్మిరేఖఁ దనచేతికి నిచ్చిన బాల్యచాపలం
బునఁ గబళింపఁగా విఱిగిపోయినకొమ్మును వచ్చినట్లు మిం
చినకరివక్త్రుఁ డీశ్వరునృసింహునకున్ వరదుండు గావుతన్.

7


వ.

అని యాశీర్వదించి వచనరచనాచాతుర్యంబున నల్పాక్షరంబుల నధికార్థంబు గుది
యించి పద్యపూరణంబులకు నాదికారణంబు లైనసంస్కృతాంధ్రభాషలం గలజల్లులు
విసర్జించి రసపోషణప్రధానశబ్దంబు లుపార్జించి భక్తజనమనోరథనిర్వాహకమహా
వరాహదేవచరణస్మరణాయత్తచిత్తులమై.

8


సీ.

అతిపవిత్రం బైనయమునాతరంగిణిసైకతం బెవ్వనిజన్మభూమి
ప్రామినుకులు సూత్ర పఱచి లోకహితంబుగా నిర్వహించె నెవ్వానిబుద్ధి
కలుషంబు విదళింపఁ గలధర్మశాస్త్రప్రపంచంబు లెవ్వానిపలుకుబళ్ళు
కొదవడ్డకౌరవక్షోణిపాలవతంసవంశంబు నిలిచె నెవ్వానివలన
నట్టి సాత్యవతేయముహామునీంద్రుఁ, డనుసుధాబ్దికిఁ గల్పకం బనఁగ వెలయు
శ్రీవరాహపురాణంబు చెప్పఁ గడఁగి, తిమి తెనుఁగునఁ గవికులోత్తములు పొగడ.

9


వ.

ఈకృతిప్రారంభంబు కర్ణాకరికావశంబున విని సంతతసత్యభాషాహరిశ్చంద్రుండు
ను తుళువకులదుగ్ధాబ్ధిచంద్రుండును నిరాఘాటధాటీచటులఘోట్టాణారట్టకంఖాణ
పుంఖానుపుంఖరింఖాఘరట్టఘట్టితక్షమాధూళిరించోళిసంఛాదితాదిత్యుండును నుబ్బ
రాదిత్యుండును చతురకూపారపరీతధరణిపాలసభాభవనకవినివహస్తూయమానదాన
విద్యాపరాయణుండును చాళుక్యనారాయణుండును, విశ్వవిశ్వంభరాభరణభుజా
స్తంభసంభావితకుంభికుంభీనసకుహనావరాహుండును బర్బరబాహుండును సము
ద్భటప్రతిభటభయంకరవిక్రమక్రమాధరీకృతేశ్వరకుమారుండును నీశ్వరకుమారుం
డును నగునరసవసుధాధీశ్వరుం డొక్కనాఁడు.

10


సీ.

అష్టభాషాకవితాబ్జసంభవు లైనసుకవిపుంగవులు సంస్తుతులు సేయ
సంకీర్ణరాగరంజకు లైనగాణలగములు గీతప్రబంధములు పాడ
కలకంకణక్వాణకరసరోరుహ లైనరమణులు వింజామరములు వీవ
వరబలాధికు లైనశరణాగతారాతిసామంతు లుభయపార్శ్వములఁ గొలువ