పుట:వరాహపురాణము (నంది మల్లయ, ఘంట సింగయ).pdf/118

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


గాసిలి చూచి వీఁడు సురకాంతల నాసభలోన వెఱ్ఱులం
జేసెఁ దనూవిలాసములచే నని భీషణభాషణార్భటిన్.

58


ఉ.

ఓరి గజాననంబును మహోదరమున్ భుజగోపవీతమున్
వారక తాల్చు మంచు గతవత్సలతన్ శపియింపఁ దద్విధా
కారముతోడ నిల్చె మును కామవికారసమేతలై తనుం
గూరిమిఁ జూచునిర్జరచకోరవిలోచన లెల్ల రోయఁగన్.

59


క.

ఈకరణి శప్తుఁడై వికృ, తాకారము దాల్చి నిలువ నాత్మోద్భవు నా
లోకించియు శాంతుఁడు గా, లేక హరుఁడు చెమట దొరుగ లేచి నటింపన్.

60


ఉ.

ఆసకలాత్ము పెంజెమట నంజనవర్ణులు చక్రశూలచా
పాసిముఖాస్త్రహస్తులు గజాస్యులు పుట్టిరి భూమిభాగసం
త్రాసముగా నభం బొకవినాయకుఁ డైనవిధంబు చూచి తా
నీసున వారితత్వము ననేకవినాయకు లైనలాగునన్.

61


వ.

అప్పుడు కకుప్పటలంబులు పటపటం బగుల మిగుల నుప్పతిల్లుఘీంకారగర్జలచప్పుళ్ళ
తోడ సముద్దండశుండాదండవమధుశీకరంబులు భీకరవర్షంబులై కురియ గండమం
డలగళద్దానధారాప్రవాహంబులు నిర్నిద్రసముద్రంబులై వెల్లివిరియ ధగద్ధగాయ
మానవివిధాయుధంబులు లయసమయవిశదద్వాదశాదిత్యులై బీరెండలు గాయ
జగత్పూర్ణకర్ణతాళవాతూలంబులు సప్తసమీరంబులై విటతాటనంబులు సేయ
ననల్పకల్పాన్తశంక నావహించి విహరించునిఖిలజనప్రయోజనవిటపికుఠారంబుల
హిమకరకరాళమూర్ధసార్ధత్రికోటిరోమకూపఘర్మకణప్రభూతహీరంబుల విలో
కించి కంపించిన ప్రాచీనబర్హిముఖబర్హిర్ముఖులభయంబు నివారించి పరమేశ్వరు
నుద్దేశించి దేవా నీ వాకసంబున వినాయకవ్యాజంబున మూర్తీభవించితి వింక
నిమ్మహానుభావునకు నుత్తమనామధేయంబులు విభుత్వంబును బ్రసాదింపవలయు
నని వినయంబునఁ బ్రార్థించినఁ గాత్యాయనీకాంతుండు శాంతుండై.

62


క.

సకలగజాస్యులు నీసే, వకులై విహరింపఁ బ్రాభవము గనుము వినా
యకదంతావళముఖవి, ఘ్నకరగణేశాదినామకములఁ గుమారా.

63


చ.

అని నిజవక్త్రసంజనితుఁ డైనవినాయకు నాదరించి పా
వనతటినీజలంబులు సువర్ణఘటంబుల నించి దేవతల్
గొని చనుదెంచినం గొలువుకూటములో రవికోటిదీప్తి మిం
చినమణిపీఠిమీఁద నభిషేకము చేసి మృదూక్తి ని ట్లనున్.

64