పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/68

ననువృత్తజంఘలు నరుణాబ్జకాంతి, పనుపడి విలసిల్లు పదపల్లవములు
హంసకంబులు మనోహరములై మెఱయ, హంసశంకలఁ జేయు నలసయానములు
నలినొప్పు చెయ్వులు నవవిలాసములు, నెలయు సోయగములు నెలజవ్వనములు
నొప్పారుకాంతల నొగి వారివారిఁ, గుప్పలుగాఁ జంపి క్రూరుఁడై గదిసి
సేసముత్యము లొల్క సీమంతవీథి, గాసిగాఁ దెగి మాసకము మణుల్ దొరఁగ
రోలంబకులనీలరుచిరధమ్మిల్ల, మారుతిమల్లికామాలికల్ మాల
నలకలు చెదరంగ నలికంబు చెమటఁ, దిలకంబు గరఁగంగ దృష్టులు మగుడ
హారముల్ బెరుఁగంగ నంగముల్ వడఁక, నారంగ చరణంబు లటు దొట్రుపడఁగ
లేఁతకౌ నసియాడ లీలఁ జూడ్కులకు, బ్రాఁ తైనచన్నులపై కొంగు దొలఁగ
ఘననితంబోన్నతి గలయంగఁజాలు, కనకమేఘల వీడఁ గడునొప్పునడల
ఝణఝణంకృతులతోఁ జారుమంజీర, మణికంకణంబులు మహి నూడిపడఁగ
బిగిచన్నుఁగవ బాష్పబిందువుల్ రాలఁ, దెగువతోఁ దలపట్టి దిగిచి పుష్పకము
నెక్కి౦చుకొనిపోవు నెడవారిమతులఁ, బొక్కుచు విలపింపఁ బొడముశోకాగ్ని
నొండొండ వెడలు నిట్టూర్పుల నొప్పి, యుండెఁ బుష్పక మగ్నిహోత్రంబుపగిది
నప్పుడు పౌలస్త్యు నతిభీతిఁ జూచి, యెప్పుడు మ్రింగునో యీనిశాచరుఁడు
ననుచుండ నం దొక్కనలినాయతాక్షి, మనమున బెగడంగ మఱియొక్కవనిత
ననుఁ గ్రూరుఁడై పట్టి నక్తంచరుండు, తునుమాడునో యని తొడఁగి చింతింప
గొందఱు మదిలోనఁ గూఱు నెవ్వగల, నందంద తమవారి నందఱిఁ దలఁచి
యక్కటా నామీఁద నర్మిలి వొడము, తెక్కలి శోకాగ్ని ధృతి నీరు గాఁగ
మరణంబుఁ గోరుచు మాతల్లి యెట్టి, దురవస్థఁ బొందునో తుదిలేనివగలఁ
బ్రాణంబుగా నను బాటించు తండ్రి, ప్రాణ మేవిధమునఁ బట్టునో యింక
ననురాగ మెసగఁగ నలిఁబ్రేమఁ జేసి, పెనిచినకొడుకులఁ బెడఁబాయవలసె
నెట్టుగా నోఁచితి నేఁడు నాకూర్మి, పట్టు లేపాటునఁ బడుదురో బెగడి
నాతోడఁబుట్టువుల్ నాబంధుజనులు, నీతెఱఁగునకుఁ దా మే మనువారొ
పరికింప నాపాలి భాగ్యదేవతయుఁ, బరమబంధుండైన పతి నన్ను దలఁచి
చిన్న నై వదనారవిందంబు వాంచి, యెన్ని చింతించునో హృదయంబు పొగుల
నట్టి నాపతిఁ బాసి యందఱఁ బాసి, యిట్లున్న నా కింక నేమియాపదలు
తుద లేనియిడుములఁ దూలి నేఁ జాల, మదిఁ జూడ కష్ట మీమనుజలోకంబు
నిను నేను వేఁడెద నీలోకమునకుఁ, గోనిపొమ్ము మృత్యువ కోర్కి దీపింప