పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/45

ఇంతకు వచ్చు నొక్కింతయు నిలుము, యంతకు సైఁచవే నచటికిఁ జనుము'
అనవుడు నామాట కప్పుడె కదలి, తనరినకిన్క నాదశకంఠుఁ డరిగె
నింగితో సొరయుచు నిబిడోరుమేఘ, సంగతిశృంగముల్ సరివేయు మెఱయ
మదగంధములఁ బెక్కు మరగింపుకరులు, వదలక చరియించు వనవీథు లొప్పఁ
పరుషకంఠీరవ భైరవారావ, భరితంబులై గుహాభవనముల్ మెఱయఁ
బొలుచుసానువులపైఁ బొడవున నుండి, చెలఁగుచుఁ బఱతెంచు సెలయేఱు లమర
లీలమై నచ్చరలేములతోడఁ, గేళి సల్పుచు నోలి కిన్నరోత్తములు
ఘనులైన సురలును గంధర్వవరులుఁ, దనుజపుంగవులు విద్యాధరాదులును
ననువార నుండుట నాకలోకమున, కెనవచ్చు పెంపున హిమగిరిఁ బోలి
వినుతింపఁదగిన యావింధ్యాచలంబుఁ, గనుఁగొంచు వింధ్యోపకంఠదేశమున
బహువిహంగాకులపంకజాకరము, మహనీయతరపశ్చిమప్రవాహంబు
నగుచు దుప్పులు లులాయములు సింహములు, మొగిఁబులుల్ భల్లూకములు గజంబులును
గట్టెండతాఁకునఁ గదుపులై చొచ్చి, మట్టాడి కలఁచిన మడువులు గలిగి
వర్ణింప నెత్తమ్మివదనమై కలువ, కర్ణావతంసమై కదియు జక్కవలు
శవములై బొదిగొన్న కొదమతుమ్మెదలు, కచభారమై చారుకైరవస్ఫురణ
దరహాసమై తుంగతరసైకతంబు, భరితనితంబమై పరఁగు ఫేనంబు
వెలిపట్టుపుట్టమై వెరవార మెఱయఁ, గలహంసమాలిక కాంచియై పొలుచు
నధికారుణద్యుతి నమరు బంధూక, మధరమై సుడినాభియై తరంగములు
భ్రూలత లై లీలఁ బొలియు మీనంబు, లాలోలనయనంబులై తావు లెసఁగు
హల్లకంబులమీఁద నందంద తిరుగు, నొల్లనితనువాయు వూర్పులై కవియ
రోలంబములచే సరోరుహావళులు, రాలు పుప్పొడి యంగరాగమై మెఱయఁ
బైకొన్న కేసరపఙ్క్తులు తొడవు, లై కనుఁగొన నుత్తమాంగనభంగి
వివిధవిలాసముల్ వింతలై మెఱయు, నవపద్మగంధి నానర్మదఁ గనియెఁ
గని పుష్పకము డిగ్గి కదియ నేతెంచి, తనరారుముదమునఁ దత్తీరభూమి
జెన్నొంది బహుపుష్పసేవితం బగుచు, నున్న సైకతవేది నొప్పఁ గూర్చుండి
యతినిర్మలంబగు నంబుప్రవాహ, మతులపావనలీల నమరంగఁ జూచి
మంత్రులతోడను మన కిందు వలయు, మంత్రపూతములైన మహితకర్మములు
నచలైకనిష్ఠతో న౦గజారాతి, నిచట నారాధింప నేను గోరెదను
దనవేయురశ్ములఁ ధరణి పంపంగ, నినుఁడు నభోమధ్య మిదె చేరవచ్చెఁ