పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/31

నైన మండూకమై యమరఁగా నీయు, మనవుడు శివుఁ డంత నట్ల కావింప
వెరవుగా మండూకవేషంబుఁ దాల్చి, యిరువుగా నున్నంత హిమశైలసుతయు
భూతేశ తొల్లింటి పుణ్యరూపంబు, నేతెఱంగునఁ గల్గు నిటుమీఁద ననిన
నంతటఁ గరుణించి యాపినాకియును, నింతితో వెఱగొప్ప నిట్లని పలికెఁ
గొంతకాలమునకుఁ గువలయంబునను, సత్యర్షి మయుఁ డని జన్మించి తనకు
సంతతి వేఁడ నిచ్చటికి నేతేర, నంతట ని న్నిత్తు నతని కాత్మజగ
సంతోషమున నీదు సౌందర్య మప్పు, డెంతయువేడ్కతో నీవు ధరించి
వరగర్వమునఁ జేసి వ్రాలుచునుండు, వరుఁడు రావణునకు వనితవు గమ్ము
ఆవరగర్భంబునందు జన్మించు, నావరవరుఁడు దా నమరుల గెలిచి
తరువాత రఘుకులోద్భవుఁడైన రాము, ధరణీంద్రు ననుజుచేతఁ జగముల్ బొగడ
మృతిఁ బొంది లక్ష్మీ సమేతుఁడౌ వాని, గతివేగఁ గనువాఁడు కమలాయతాక్షి
యనవుఁడు మండూకమై యుండె నదియు, గొనకొని పదివేలఘోరవర్షములు
నంతట నీవును నావిశ్రవసున, కెంతయుఁ బ్రియమార నెలమి జన్మించి
తేనును జను దెంచి యీశు సర్వేశు, మాననిభక్తి నామనమున నిలిపి,
పుత్రార్థినై తపం బొనరింప శైల, పతిజావిభుండు నీపొలఁతి నా కిచ్చె
నిచ్చినఁ దోడ్కొను చేను నాపురికి, వచ్చిన నొకనాఁడు వాత్సల్య మొప్ప
నారంగఁ బ్రార్థించి యడుగ నవ్విధము, నీరూపమెల్లను నీపుత్రి నాకుఁ
బరమపరిజ్ఞానభావ దా నగుట, నరయంగఁ దనతెఱం గంతయుఁ జెప్పె
నటుగాన నీసాధ్వి నమరులకంటెఁ, బటుతేజ మమరత్వభాతిఁ జెన్నొందె
వరుఁడు నీకన్యకు వలయుటఁ జేసి, వరు నిన్ను గూరిచి వచ్చినవాడఁ
నాడుబిడ్డలఁ గన్న యటుమీఁద నెట్టి, వాడు వాడిమి చెడవలయు నన్యులకు
నందను లిరువురు నాకు మాయావి, దుందుభు లనఁగ నుద్ధురపరాక్రములు
నని చెప్పి నీతెఱంగంతయుఁ జెప్పు, మనిన నమ్మెయిఁ జూచి యాదశాననుఁడు
లలితమై యొప్పు పులస్త్యువంశమున, నెలమిఁ బుట్టినవాఁడ నే దశాననుఁడ
నని పల్క విని కూఁతు నతని కీఁదలఁచి, మనమున సంతోషమగ్నుఁడై మయుఁడు
ఆపఙ్క్తికంధరు హస్తంబుఁ బట్టి, యీపంకజానన నిచ్చితి నీకుఁ
బౌలస్త్యకులవర్య పత్నిగా నింక, నీలేమ వరియింపు నింపు సొంపార
నమర మండోదరి యనఁగ నీవికచ, కమలాస్య ననుడు నక్కన్య నీక్షించి
లక్షణరూపాదులకు మెచ్చి యగ్ని, సాక్షిగా వరియించె సమ్మదం బలర