పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/29

తగువుతో నీలంక తనకును నేల, నగునంచుఁ బల్కి యాతని వీడుకొల్పి
చని విశ్రవసునకు సద్భక్తి మ్రొక్కి, ధనదుఁడు నప్పు డాతండ్రితో ననియెఁ
దనరారు నీలంక తనపురం బనుచు, ననఘాత్మ దశకంఠుఁ డడుగఁ బుత్తెంచె
నేమియానతి నాకు నిటమీఁద ననుడు, నామహాఘనతేజుఁ డతనితో ననియె
నీలంక గొనియెద నే నంచు నతఁడు, పౌలస్త్య నాతోడఁ బలుమాఱుఁ జెప్పెఁ
చెప్పినఁ గోపించి చెడవిచారించి, యొప్పఁగా వలవ దీయుద్యోగ మనిన
వరగర్వమునఁ జేసి వాఁడు నామాట, సరకు చేయకపోయెఁ జండకోపమున
నీ వింక నాలంక నిలువఁగవలదు, వేవేగ బలసమన్వితుఁడవై వెడలి
చారుసంపదలతో సామగ్రి మెఱసి, గారవంబున రమ్ము కైలాసగిరికి
నందు భానుప్రభ నమరు హేమార, విందదళీయుతవిమలోరుకమల
యనుపమసారసహంసనాదములఁ, దనరారుచున్న మందాకిని గలదు
కిన్నరగంధర్వగీర్వాణవరులు, చెన్నార నప్సరస్త్రీలును నందు
కమలకల్హారాది గంధవాసనల, నమరు సైకతముల నాడుచుండుదురు
వరగర్వితుండైన వానితో వైర, మరయ నీ కేటికి ననఁ గుబేరుండు
తనయులఁ గాంతలఁ దగ మంత్రివరుల, నొనరంగ భృత్యుల నోలిఁ బౌరులను
వరరత్నకాంచనవాహనాదులను, వెరవారఁగాఁ గొని వెడలి వేచనియె
ధనదుఁ డేగిన వెన్కఁ దత్పురం బొప్పెఁ, గనకనానారత్నఖచితసాధముల
నంత దశగ్రీవుఁ డనుజులుఁ దాను, సంతోషమును బొంది సచివులతోడ
బహురత్నతోరణబహుకేతునికర, మహనీయవీథుల మహిమఁ గన్గొనుచు
భటభుజార్దళహేతి బహువిస్ఫులింగ, పటలంబు దినకరప్రభల గీ ట్పరప
విలసిల్లు లంకాప్రవేశంబుఁ జేసి, యలరి ప్రహస్తుని యనుమతంబునను
బరఁగ లంకారాజ్యపట్టాభిషేక, మిరవందఁ గైకొని యెలమి శోభిల్లె
ధనదుఁడు నట యంతఁ దండ్రివాక్యమున, ననువంద రజతాద్రి కరిగి తా నచట
నమరేంద్రుపురికంటె నభిరామలీల, నమరంగ రచియించె నలక యన్పురము
నాపురంబున రాజ్యమర్థితో ధనదుఁ, డేపారఁ జేయంగ నిట లంకలోన
దశకంధరుండును దమ్ములతోన, విశదంబుగా నర్హవిధి విచారించి
యెలమి విద్యుజ్జిహ్వుఁ డీశూర్పణఖకుఁ, దలపోసి చూడఁగాఁ దగువరుం డనుచు
నమరఁ బెండిలి సేసె నంతటమీఁద, రమణితో మృగయాభిరతి నొక్కనాఁడు
దిరుగురు వనభూమి దితిసూను మయుని, దరలాక్షి నాతనితనయ నీక్షించి