పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/20

ఘంటికల్ మెఱయఁగ ఘనశక్తి పూని, మంట లారఁగ వాడు మధువైరి వైచె
బేరురం బది నాటఁ బృథులవిద్యుతుల, వారిదాకృతి నొప్పి వనజనాభుండు
చానిన కొని వైవ దారహారముల, తో నొప్పునాతని తోరంపుటురము
కవచంబు భేదించి గాఁడవైచుటయు, నవశభావము చెంది యాలోనఁ దెలిసి
కింకిణుల్ మెఱయంగఁ గేల నంకించి, హుంకృతితో వక్ష ముగ్రశూలమున
వెసవైచి పిడికిట వీఁకఁ దాఁకిఁప, నసురారి కవియెల్ల నవలీల లైనఁ
బిఱిఁదికి నొకవింటిపె ట్టోసరించి, యఱచేతఁ జఱఁచె బిట్ట సురారిశిరము
గరుడుండు ఱెక్కలగాలి చొక్కాకు, కరణిఁ దోఁపఁగ నుగ్రగతిఁ దోలె వాని
వాఁడును సేనతో వసుధేశపాణి, వాఁడిమి చెడి లంక వడిఁ జొచ్చె నంత
నసురారిదెస శంక నాలంకయందు, మసలక రాక్షసుల్ మఱియుండ వెఱచి
కొడుకులతో బంధుకోటులతోడఁ, బడఁతులతో గూడఁ బాతాళమునకు
భూలోకనాయక పోయిరి వీరు, సాలకటంకటసంతతివారు
పఙ్క్తిరథాత్మజ బాహుదర్పమునఁ, బంఙ్క్తికంఠునకంటె బల్లిదుల్ వీరు
ధర నీవు చంపిన దశముఖప్రముఖు, లరయఁ బులస్త్యు నన్వయమువా రధిప
నారాయణుడుదక్క నరలోకనాథ, వీరి నిర్జింప నేవీరుఁడు లేఁడు
ఆదిత్యకులజ నీ వాచతుర్భుజుఁడ, వాదినారాయణుం డైనదేవుఁడవు
శరణాగతక్రియ సకలరాక్షసులఁ, బరిమార్పఁబుట్టితి భానువంశమున
యుగయుగంబునను నీ వొక్కొక్కమూర్తి, నెగడుదు ధర్మంబు నిలిపెడుకొఱకు
నని పల్క మఱియును నవనీశుఁ జూచి, మనుజేంద్ర వినుము సుమాలి యన్వాఁడు
తనయఁ గైకేశి యన్దానిఁ దోడ్కొనుచుఁ, జనుదెంచి ధరణిపైఁ జరియించునెడను
నేపారఁ బుష్పకం బెక్కి మోదమున, నాపులస్త్యునిమన్మఁ డగుకుబేరుండు
ముద మందఁ దండ్రికి మ్రొక్కఁబో నతని, సదమలతేజంబు చక్కఁగాఁ జూచి
యరుదంద సుతఁ జూచి హరిణాక్షి! నీకుఁ, బరిణయకాలంబు పరికింప నిదియ
యతఁ డేల మన కిచ్చు ననుచు నావలన, నతివ! శంకించి ని న్నడుగ రెవ్వరును
నుభయకులంబుల నుజ్జ్వలాకార, విభవగణంబులు విలసిల్లు వరుని
నిలలోన నొకని నన్వేషించి నిన్నుఁ, దలమోచుకొనిపోయి తరుణి యీవలసె
నాఁడుబిడ్డలఁ గన్నయప్పుడె కాదె, వాఁడిమి చెడియుండవలయుఁ దండ్రులకు
లలితలక్షణగుణలావణ్యములను, నెలజవ్వనము నొప్పు నెలనాఁగ నీకు
నటు గాన నీయంతనైన నేఁ బనుపఁ, గుటిలకుంతల వరుఁ గోరి పోఁదగుదు