పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/158

సుఖవృత్తి వెలువడఁ జొప్పడఁడయ్యె, నిఖిలేశు నింద్రియనిగ్రహంబునకు
పదఁపడి హరినాభి పద్మంబు వొడమె, బొడమినరుచి హేమభూషితం బగుచు
దానినాళంబున ధాత యేతెంచి, మానుగాఁ బుట్టించె మలనొప్పు మీఱ
మొగి జరాయుజముల మున్ను బుట్టించి, ... ... ... .... .... ....
పెద్దకాలంబు నీపెనుకువ బెట్టి, గ్రద్ద యులూకంబు గారించె గాన
వడి దీని దండింపవలయు మా కనుచు, నడిదంబు బూన్చిన నశరీరిఁ బలికె
వశుధీశ కోపంబు వల దిఁక గృద్ధ్ర, యసమానతేజుండు నధికశూరుండు
సూనృతవతుఁడు విశుద్ధమానసుఁడు, నైనభూనాయకుఁ డరయ దొల్మేన
బ్రహ్మదత్తుండ నాఁ బరగు నామమున, బ్రహ్మదత్తుండైన పార్ధివేంద్రుండు
నట్టి పుణ్యాత్ముకుఁ డైనయీగృఘ్ర, మెట్లయ్యె నంటివా యేర్పడ వినుము
గౌతముఁ డీరాజుకడకు నేతెంచి, బ్రీతి నన్నము నీవుఁ బెట్టు నా కనిన
నవుగాక ధన్యుండ నైతి నే ననుచు, బ్రవిమలమగునర్ఘ్యపాద్యంబు లిచ్చి
ధరణీశుఁ డధికయత్నంబుతో నూట, యిరువదేనబ్దంబు లిష్టాన్న మిడఁగ
నొగి దుష్టి బొందుచో నొక్కనాఁ డల్ప, మగుమాంసఖండ మయ్యన్నమం దుండ
గనుఁగొని శపియించి గౌతముం డతని, గినిసి పేరడవిలో గృధ్రమై యుండు
మనిన నాపలుకున కతిభీతి నొంది, కనుగొని యారాజు కరములు మొగిచి
యజ్ఞానకృత మిది యనఘాత్మ దీని, విజ్ఞానమయదృష్టి వీక్షించి నన్ను
కరుణింపఁదగునన్న గౌతముం డెఱిఁగి, యురుదయామతిఁ బల్కె నొక్కవాక్యంబు
వసుమతి నిక్ష్వాకువంశంబునందు, నసమానవిక్రముం డగురాముఁ డనగ
దిక్కాలకీర్తిచంద్రిక నిండి వెలుగ, నొక్కమహాబాహుఁ డుదయింపఁగలఁడు
జననాథ యీరామచంద్రుఁడు నిన్ను, ననుకంపతో దనహస్తాంబుజమున
నంటినప్పుడె గృధ్ర మగుటెల్లఁ బోయి, తొంటిదేహమునకు దొరుకునన్నాఁడు
ధరణీశ యిటుగాన దండింపవలదు, కరుణతో నంటుదు గాక నీ వనిన
వసుధీశుఁ డంతట వలకేల నంట, విసురూపమగు గృధ్రవేషంబు బోయి
వినుతభాషాదులు విలసిల్ల నొప్పు, మనుజరూపము దాల్చి మహిమతో నిలచి
జననాథ నీకృప శాపంబు వీడె, నని సంతసిలి పుష్పకారూఢుఁ డగుచు
సురలతో నొగి యగస్త్యుని యాశ్రమమున, కరుదార జనుదెంచె నంత నాసురలు
మునిచేత పూజలు ముదముతో గాంచి, ముని వీడుకొని నాకమున కోలి నరుగ
కాకుత్స్ధపతి పుష్పకము డిగ్గి వచ్చి, యాకుంభజన్మున కతిభక్తి మ్రొక్కి