పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/144

నంత నారాజు నీయాశ్రమవనము, చెంత నధ్వరభూమి చెలువొందఁ దీర్చి
సకలదానక్రియాసామాగ్రితోడ, నకలంక మగుచున్న యశ్వమేధ౦బు
బహుకాలవర్తియు బహుమంత్రయుతము, బహుదానదక్షిణాస్పదము నై వెలుఁగ
నమరులు గావించు నధ్వరమునకు, సమమగుచున్న యాజన్నంబునిండ
గావించుచున్నెడఁ గపటవసిష్ఠుఁ, డై వచ్చి యలనాఁటి యారక్కసుండు
తనపూర్వవైరంబు దలఁచి చిత్తమున, కనలెడుచందంబు గానరాకుండ
నానరేంద్రుని జూచి యవనీశ నాకు, మానసం బలరంగ మాంసభోజనము
బెట్టింపు మనవుఁడు ప్రియమైనఁ జాలు, నట్లు సేయించెద నని వేట్కతోడ
నట బాలు బిలుపింప నట పోయి వాఁడు, యట బాలుఁ డై వచ్చి యచట నిలుచుటయు
నీచేతినేర్పార నేఁడు మాంసంబు, పాచకోత్తమ నీవు పక్వంబు చేసి
వే నీవు దెమ్మన్న విని వాడు నలరి, మానసి జంపి యామా౦సంబు వలయు
బరికరంబులతోడ పసనుగా వండి, నరనాథ తెచ్చితి నా నతఁ డలరి
తనదేవియును దాను తగ వసిష్ఠునకు, ననురాగమున దెచ్చి యామాంస మిడిన
నమ్మునిపుంగవుం డాతెఱం గెల్ల, గమ్మర బరికించి కడు నల్గి పలికె
భూనాథ సాహసంబున నా కభోజ్య, మైన మాంసంబు బెట్టి తౌను గా దనకఁ
హింస జేయుచు భూతహితబుద్ధి లేక, మాంసభక్షకుఁడ వై మహి నీవు నుండు
మని శాప మిచ్చిన నావాక్యమునకు, వనితాసమేతుఁ డై వణకుచుఁ బలికె
ననఘాత్మ మును మాంస మడిగితి వీవ, చనునె యివ్విధమున శపియింప ననిన
నారసి మదిలోన నతిపాపుఁడైన, యారక్కసుచేత లని విచారించి
ధరణీశ నాపల్కు తప్ప దీశాప, మరయ బండ్రెండేండ్ల యందాక ననిన
జననాథుఁడును మారు శపియింపఁదలఁచి, కనలి చే శాపోదకము లందుకొనిన
నారాజుదేవియ నవనీశు జూచి, యోరాజ యిది నీకు యుచితంబు గాదు
జననాథ యొడయఁ డీసంయమీశ్వరుఁడు, మన కెన్నివిధముల మాననీయుండు
దేవతాసదృశుఁ డీతేజోధనుండు, భావింప మనచేతఁ బడువాఁడు గాడు
విడువు మీకోపంబు వెరవు గా దనుచు, నుడివిన చేతివి ల్లొయ్యన వదల
నానీటిచిచ్చున యడుగులు మాడి, యైనకల్మషమున నామిత్రసహుఁడు
బ్రాతిగా కల్మాషపాదుడన్ పేర, నాతతగతి నొప్పె నదిమొదల్ గాఁగ
నటమీఁద నారాజు యాగంబు నడగె, నటు గాని యిది నాటియజ్ఞవాటంబు
యనుచు నావృత్తాంతమంతయుఁ జెప్ప, విని మనంబున జాల విస్మితుం డగుచు