పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/14

వారు నాలంకకు వడి నేగుదెంచి, ...................................................
తగ సుమాలికి నిచ్చె దనపెద్దకూఁతు, మగఁటిమి వారు నమ్మాల్యవంతునకు
నెలమి రెండవకూఁతు నిచ్చెసౌభాగ్య, నిలయ మూఁడవకూఁతు నిచ్చెమాలికిని
బదపడి వార లప్పడఁతులఁ గూడి, మదనరసాస్తకమతులతో బడలి
సంతోషమున రతుల్ సలుపుచునుండి, రంత సుమాలియు నాకేతుమతియు
నతులశూరుల బ్రహ్మహణు నకంపనుని, వితతప్రతాపుని వికటుఁ డన్వాని
ఘనభుజున్ గరటముఖశ్యావదంతు, లనువారి సంహ్రాది యనుమహాబలుని
భాసురయశుని సుపార్శ్వునిఁ బ్రణుని, భాసకర్ణుని నిబహ్వాసి ధూమ్రాక్షు
నమరఁ బుష్పోత్కట యనుకోమలాంగిఁ, గమనీయశుభమూర్తి కైకసి యనియు
నమరఁ గుంభీనస యనునామ మెసఁగ, రమణీయమై యొప్పు రాజాస్య గనియె
నలఘుతేజోమూర్తి యగుమాల్యవంతుఁ, డలరి యాసంకృతి యనుపత్నియందు
మొగి వజ్రముష్టి దుర్ముఖు విరూపాక్షు, నగణితశత్రుఘ్ను నగ్నికోపనుని
మదమత్తుఁ డనువాని మఱియొక్కకూఁతు, నధికతేజస్విని ననలాఖ్యఁ గాంచె
మాలికిఁ గొడుకులు మహిమతోఁ బుట్టి, రోలి నవ్వసుధపై నురుతరతేజు
లనలుండు ననిలుండు హరుఁడు సంపాతి, యును విభీషణుమంత్రు లుర్వీశ వారు
ఇవ్విధంబునను నయ్యింతులవలన, మువ్వురు సంతతుల్ ముదముతోఁ బడసి
మృత్యుఘోరాకృతి మిగుల సంతతము, నత్యంత బలవంతులై సమీరణము
మాడ్కి నెల్లందుఁ గ్రుమ్మరుచు జనముల, వేడ్కతోఁ జెఱుపుచు విపులదర్పమునఁ
గొడుకులుఁ దారు గైకొనియు లోకములఁ, గడలేనిబాధలఁ గావించుచుండ
ది క్కెవ్వరును లేక దివిజులు మునులు, ముక్కంటికడ కేగి మొగిఁ గేలు మొగిచి
గౌరీశ! పరమేశ! కందర్పదహన, కారుణ్యమున మముఁ గావంగవలయు
వనజసంభవుచేత వరములు వడసి, కినుకతో నడరి సుకేశనందనులు
మునులయాశ్రమములు మునుకొని చెఱుతు, రనిశంబు బాధింతు రఖిలదేవతల
వేల్పులనాకంబు వెడలంగ వ్రాలి, వేల్పుల మేమంచు విహరింతు రచట
నేనె విష్ణుండను నేనె రుద్రుఁడను, నేనె పద్మజుఁడను నేనె యింద్రుఁడను
నేనె కృతాంతుఁడ నేనె పార్థివుఁడ, నేనె చంద్రుండను నేనె భాస్కరుఁడ
నని పల్కుచుండుదు రానిశాచరులు, చను మమ్ము రక్షింప సకలలోకేశ!
కడుఘోరరూపంబుఁ గైకొను వారి, నడఁగించి మాకు నీ వభయ మిమ్మనినఁ
దలఁచి సుకేశనందనులపైఁ గూర్మి, పొలియింపఁజాలక భూతేశుఁ డనియె