పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/132

గరమొప్పుచున్న యాకలశంబునందు, తిరముగా నిది కాముదీపంబుపోలె
మిత్రుసన్నిధి కేగ మిత్రుఁ డాకమల, పత్రాక్షి యైనయబ్భామ నీక్షించి
కామవికారంబు గనియును నన్ను, గామిని గామించి గైకొంటి నంటి
నామేరయై యుండి నన్ను వంచించి, యేమనిన యాతగ వేను బేర్కొందు
దిట్టవై యొరుకోర్కె దీర్చితి గాన, పుట్టు మీతప్పున భూమండలమున
మనుజయోనిని బుట్టి మహనీయదుఃఖ, మనుభవింపుచు నుండు మట గొంతగాల
మటమీద రాజర్షియగు పురూరవుఁడు, చటులవిక్రమశాలి సౌమ్యనందనుడు
ఘనసారఘనకీర్తి కాశీశ్వరుండు, వనజలోచన నీకు వరుడు గాగలఁడు
యాపురూరవుభార్యవై సుఖం బొంది, యేపార నిజదేహ మిట పొందు మనియె
నా విని సౌమిత్రి నరనాథు జూచి, నావసిష్ఠుండును నారాజుమీఁద
నేదెస వర్తించి రెఱిగింపుమనిన, నాదిత్యకులనాథుఁ డనుజుతో ననియె
పాత్రశోభితమునై పరిపూర్తి నొందు, మాత్రావరుణమైన మహితతేజముల
మొగి పుట్టి రిరువురు మును లందు మున్ను, తగ నగస్త్యుఁడు బుట్టె ధర్మశీలుండు
పుట్టినప్పుడె తపోభూమికి వరుణు, పట్టియు నే నని బలుకుచుఁ బోయె
బిందుశేషములెల్ల బెరసి వెలుంగ, నందు వసిష్ఠుండు నమర జన్మించె
నమ్మునిపుంగవు నంత నిక్ష్వాకు, డిమ్ముల దనపురోహితు గా వరించె
నిది వసిష్ఠునిజన్మ మిటమీద వినుము, విదితంబుగా నిమివిభునివర్తనము
మునిశాపమున దేహముక్తుఁడైయున్న, మనుజాధినాథుని మహనీయతనువు
పావనస్థితి గల్గు పరమతేజమున, జీవన మున్నట్ల సెడకుండఁ జేసి
బంధురమణిమయాభరణముల్ వెలుఁగ, గంధపుష్పాదులఁ గైసేసి నిలిపి
యంకిలిలోకుండ యఖిలలోకముల, సంకల్పితంబైన జన్మంబు దీర్చి
యతిముదంబున గౌతమాదిసన్మునులు, గ్రతుభాగములఁ దృప్తిఁ గన్నదేవతలు
నీ వె౦దు బుట్టెద నృపవర మమ్ము, నేవరం బడిగెద విచ్చెద మెలమి
నని పల్క నిమి నాకు నఖిలజంతువులు, కనుఱెప్పలం దుండ గరుణింపు డనిన
నగుగాక జీవుల యాలోకనముల, జగదేశ వసియించి సతతంబు నీవు
వాయురూపంబున వర్తించు మనుచు, బోయిరి తమతమపుణ్యభూములకు
నంత తపోధన్యులగు మును లేనిమికి, సంతతి గలిగింపఁ జర్చించి చూచి
మంత్రవంతము లైనమహనీయహేమ, తంత్రముల్ జేసి యాధరణీశుమేను
నరణి సంధించి వా రర్థితో దరువ, చరితార్ధుడైయున్న జనకుండు బుట్టె