విన్నఁబోయినమోమువిధమెల్లఁ జూచి, యన్నకు మ్రొక్కుచు నంతంత నిలిచి
యిది యేమొకో నేఁడు హృదయంబులోన, నొదవినచింతతో నున్నాఁడు విభుడు
రాముఁడు తమ్మునితో లోకనిందం దెల్పుట
ఏమికారణమున ని ట్లున్నవాఁడొ, భూమీశుఁ డని వారు బుద్ధి నూహింపఁ
గనుఁగొని తాలిమిగన్నుల నాని, యనుజులఁ గూర్చుండుఁ డని నియోగించి
ప్రాణముల్ వైదేహి పరికింప నాకుఁ, బ్రాణాభిమానముల్ పరికింప మీరు
గాన శోకమునకుఁ గారణంబైన, యీనిందఁ జెప్పెద నిది మీరు వినుఁడు
సౌమిత్రి నీవును సకలసంయములు, నామహాదేవుఁడు నజుఁడు దిక్పతులు
నాదిత్యచంద్రులు యక్షగంధర్వు, లాదిగాఁ గలదివ్యు లందఱు జూఁడ
వనజాకరముఁ జొచ్చువడువున వచ్చి, యనలంబు సొచ్చిన యగ్నిదేవుండు
తినమూర్తిఁ గైకొని తన్వంగిఁ గొనుచుఁ, జనుదెంచి యతిశుద్ధచరిత యీసాధ్విఁ
జేకొనుమని పల్కెఁ జెలఁగి దేవతలు, నాకసంబుననుండి యది సత్య మనిరి
మఱికదా సీత నే మన్నించు టెల్ల, నెఱుఁగని లోకుల నే మనవచ్చు
దండకాటవిఁ జొచ్చి దశకంధరుండు, మెండునం గొనిపోయె మేదినీసుతను
జెఱనున్న సతిఁ దెచ్చి చేపట్టె రాముఁ, డెఱుఁగ నేర్చునె కామి యెగ్గైనతెఱఁగు
నని లోకు లాడుదు రపకీర్తిఁ బొందు, మనుజుఁ డేటికిఁ గోరు మది విచారింప
నెందాఁక నపకీర్తి యిలలోనఁ గలుగు, నందాఁక బొందుదు రధమలోకముల
సడి కోర్చి మనుకంటెఁ జచ్చుట మేలు, విడుతుఁ బ్రాణములైన విడుతు మి మ్మైన
జానకి విడువంగఁ జాలుట యెంత, కాన గంగాతీరకాననంబునకుఁ
దనకోర్కి చెల్లంగ ధరణీతనూజ, సనుగాక కొనిపోయి సౌమిత్రి నీవు
నక్కడ వాల్మీకి యాశ్రమభూమి, చక్కి నొక్కెడ డించి చయ్యని రమ్ము
ఈతెఱంగునకు నీ వేమియుత్తరము, నాతోడఁ జెప్పిన నాయాన నీకు
నని నియోగించుచు ననుజులతోడఁ, దనగృహంబునకు నాధరణీశుఁ డరిగె
నారాత్రి గడచిన నంత సౌమిత్రి, తేరు సుమంత్రుచేఁ దేరంగఁ బంచి
వైదేహినగరికి వంత నేతెంచి, యాదేవియడుగుల కతిభక్తి మ్రొక్కి
జనకనందన నీకు జగతీవిభుండు, మునివనంబును జూప ముదముతోఁ బనుప
వచ్చితి నదె తేరు వచ్చె నీ వింక, విచ్చేయు మనవుడు వేడ్కతో నలరె
వినుతభూషణములు విమలాంబరములు, మునిపత్నులకుఁ గొంచు ముదముతో వచ్చి
మిథిలేంద్రతనయ సౌమిత్రియుఁ దాను, రథ మెక్కి రం దొక్కరత్నపీఠమున
