తృతీయాశ్వాసము
177
వ॥ అదియునుంగాక206
సీ॥ ఈ రమేశు సురంబు గోరాడవలవదె
బటువుపాలిండ్ల నిబ్బరము మాన్ప
నీ విభానిధికిఁ గెమ్మోవి విందొనరింప
వలవదే మదిలోని వాంఛ మాన్ప
నీ మనోహరుని మో మీక్షింపవలవదే
తివురుకన్నుల తరితీపు మాన్ప
నీ శుభాకారు మే నెనయఁ గావలవదే
మసలు ప్రాయంపుముమ్మరము మాన్ప
రతులఁ దేలఁగవలదె యీ చతురచర్యుఁ
గలసి చొక్కుచుఁ జొక్కించి కళల మించి
మనసుకన్నును దనియఁగా ననుచుఁ దలఁచు
వనిత హరిమీదఁ గడలేని వలపుఁ బూని.207
కం॥ వినమో కనమో గుణబల
ధనమోదాన్వితుల నృపతితనయుల వనితా
జనమోహనకరుఁడగు నీ
వనజోదరుఁ బోలఁగలరె వారెవ్వామరున్.208
ఉ॥ కన్నులు పద్మపత్రరుచి గాంచు భళీ! నగుమోము చందమా
పున్నమ చందమామ పొరపొచ్చెము లెంచు భుజంబులా సిరుల్
చెన్నగు కల్పశాఖల హసించు భుజాంతరమా రమాభవుం
డున్న హజారపుంజెలువు నొచ్చెములుంచుఁ గదమ్మ శౌరికిన్.209
ఉ॥ వచ్చినవాఁడు మాధవుఁ డవశ్యము నేనొనరించు భాగ్యముల్
హెచ్చుగదమ్మ కోరుకొని యీ విభుకౌగిటిలోన నిచ్చనే
