| | దివసశేషంబును రాత్రియు సుఖియించుచు ననుదినంబును నివ్విధంబునం జరి | 7 |
| ఉ. | వీరకుమార! యేను నిను వేఁడెదఁ బ్రార్థన సల్పుమయ్య పెం | 8 |
| తే. | అంత కేను జలంబులయందు మునిఁగి, సకలభూప్రజావృద్ధిహేతుకము లైన | 9 |
| తే. | కపటమునికి నతఁడు మ్రొక్కికంఠభూష,ణం బొసఁగి యేను భవదాశ్రమంబుపొంత | 10 |
| తే. | అనిన యమునాజలంబులయందుఁ గ్రుంకి, యసురమాయాబలంబున నక్కుమారు | 11 |
| వ. | ఎల్లవారికి నెఱింగించుచు మదాలసకడకుం జని డగ్గుత్తిక వెట్టుచు. | 12 |
| ఉ. | అక్కట యేమి సెప్పుదు మదాశ్రమభూమి ఋతధ్వజుండు పెం | 13 |
| వ. | అట్లు గూలి. | 14 |
| తే. | మరణవేళను దనకంఠమాల దీని, నిచ్చె నా కింక దాపఁగ నేల? వినుము | 15 |
| తే. | ఎసఁగు హేషారవం బేడ్పుటెలుఁగు గాఁగ, నశ్రుజలపూరితానన మైనకువల | 16 |
| క. | ఏ నెంతపాపకర్ముఁడ, నో నాముందఱన యింతయును నొనరింపం | 17 |
| తే. | హృదయమునకు నమ్మిక యగునివ్విభూష, ణంబు గైకొందుఁ గాకిది నాకుఁ దపసి | 18 |
| ఉ. | హా! యని యేడ్చుచు న్వివశులై పలవింపఁగ దేవు లమ్మహీ | |
