| | న్వీతస్వాంతుఁడ నైననాకు నకటా! పెం పేది యిచ్చోటి కి | 77 |
| వ. | అనినం గింకరుండు నీచేసినపాపంబు గొంతఁ గలదు చెప్పెద వినుము. | 78 |
| తే. | నీమహాదేవి వైదర్భి నొమ్మిఁ బుష్ప, వతియు శుచియునై యుండ నవ్వనిత మొరఁగి | 79 |
| క. | ఋతుకాలంబున విను కుల, సతికిం బతివలన శుక్లసంప్రాప్తి ప్రజా | 80 |
| క. | ఋతువు విఫలంబు సేయుటఁ, బితృఋణదోషంబుఁ బొంది పృథ్వీశ జుగు | 81 |
| తే. | ఇంకఁ బుణ్యంబు భోగింప నేఁగు దెమ్ము, పార్థివేశ్వర! యనిన నబ్భటునితోడ | 82 |
విదేహరాజడిగినప్రశ్నము
| తే. | ఎట్టికర్మంబు లొనరించి యిట్టిఘోర, నరకదుఃఖానుభవముల నెరియుచున్న | 83 |
| క. | విను తళియ నిడినయన్నం, బును బోలెం జేసినట్టిపుణ్యము పాపం | 84 |
| తే. | ఉత్సవంబులమీఁద యుత్సవములు, పొందుచుండుదు రెప్పుడుఁ బుణ్యనరులు | 85 |
| క. | తెరువున నూరక యరుగఁగ, నురగకరివ్యాహ్రతస్కరోద్భటభయము | 86 |
| తే. | అఘ మొకింత యొనర్చిన నది యొకపుడు, గాలములు గొఱ్ఱునాటిదుఃఖములు దెచ్చు | 87 |
| క. | ఎంతెంత సేసెఁ బుణ్యం, బంతంతయె సుఖము నిచ్చు నది నరునకుఁ దా | 88 |
| వ. | కావునం బుణ్యపాపోద్భవంబు లైనసుఖదుఃఖంబు లవశ్యభోక్తవ్యంబు లగుటం | 89 |
వైదేహునకు యమకింకరుఁడు వేర్వేఱుగ నారకులం జూపుట
| చ. | ఖరతరవజ్రతుండములు కన్నుల నొల్వఁగ నార్తి నొందుచు | 90 |
