| |
జనితసువర్ణరేణుచయసంతతభూషితదీప్తి యైన యీ
దినమణికి న్నభోమణికి దేవశిరోమణి నేను మ్రొక్కెదన్.
| 124
|
| చ. |
దినకర! యుష్మదీయతనుతేజము ద్రచ్చెద భక్తి నీకు వం
దన మొనరించుచు న్బహువిధంబుల నిన్ను నుతించుదు న్దయ
న్నను శుభదృష్టిఁ జూడుము సనాతన! కారుణికాగ్రగణ్య! య
త్యనుపమపుణ్య! సర్వనిగమాత్మక! నన్ను ననుగ్రహింపుమీ.
| 126
|
చెక్కినసూర్యునితేజముచే శూలాదులు నిర్మించుటయు - నాసత్యరేవంతులు పుట్టుటయు
| వ. |
అని బహువిధంబులఁ బ్రస్తుతించి విశ్వకర్మప్రజాపతి ప్రభాకరుతేజం బతనిమండలం
బున షోడశాంశంబు దక్కం బదియేను భాగంబులు వోవం ద్రచ్చి యాతేజః
ఖండంబుల విష్ణునికి సుదర్శనంబును జంద్రమౌళికి శూలంబును గుబేరునకు శిబి
కయుఁ గాలునకు దండంబును సేనానికి శక్తియు దేవగణంబుల కనేకాయుధంబు
లును గావించె నంత.
| 127
|
| ఉ. |
ఆతతవేదమూర్తి యగునాదిననాయకుఁ డట్లు మామచే
శాతితతేజుఁ డై కుసుమసాయకసన్నిభసౌకుమార్యము
న్భాతిగఁ దాల్చి యాత్మసతిపాలికి నేఁగె దురంగరూపముం
బ్రీతి ధరించి వారి కనపేతగుణు ల్జనియించి రశ్వినుల్.
| 128
|
| వ. |
సంభోగసమయాంతరంబున రేవంతుండు జనియించె నంత నిజరూపవంతుం డై
కాంతాసహితంబుగ గగనంబునకుం జని పూర్వప్రకారంబునం బ్రవర్తిల్లుచుండ
ఛాయాతనయుం డగుసావర్ణి యష్టమమనుత్వంబు గోరి మేరునగరంబున నిపుడు
దపంబు సేయుచున్నవాఁ డని చెప్పి మార్కండేయుండు.
| 129
|
| తే. |
సవితృసంతతిజన్మంబు చరితమును మృహాత్ముఁ డైనయాసవితృమహత్త్వమును బ
ఠించినను విన్న మనుజుల కంచితోరు, యశము చేకురు నాపద లడఁగిపోవు.
| 130
|
| క. |
ఇనునిమహత్త్వము వినిన, న్జనుల కహోరాత్రకృతవిషమకిల్బిషము
ల్మునివర! శాంతిం బొందును, ఘనరుజలు సదౌషధమునఁ గ్రాఁగువిధమునన్.
| 131
|
రాజ్యవర్ధనరాజచరిత్రము
| మ. |
అనినం గ్రోష్టుకి సంతసిల్లి మునివర్యా! సూర్యజన్మంబు పెం
పును దత్సంతతిసంభవంబును భవత్పుణ్యోక్తుల న్వింటి నిం
కను గౌతూహల మయ్యెడు న్విను త్రిలోకస్తుత్యుఁ డైనట్టియ
ర్కునిమాహాత్మ్యముఁ జెప్పవే మధురవాక్పూర్ణామృతం బారఁగన్.
| 132
|
| వ. |
అనిన భృగువంశ్యవర్యుం డి ట్లనియె.
| 133
|
| తే. |
యమునితనయుండు లోకవిఖ్యాతయశుఁడు రాజ్యవర్ధనుఁ డనియెడురాజు ధర్మ
పరతఁ జేకొని పాలించె ధరణితలము వివిధదానాధ్వరక్రియాప్రవణుఁ డగుచు.
| 134
|
