| తే. | అర్ఘ్యమునకు నర్హుఁడఁ గానియంత పాప, మేమి చేసితి చెప్పుమా యెఱుకమాలి? | 155 |
| తే. | దాని విడిచినయప్పుడ ధర్మకర్మ, వితతి యెల్లను నీచేత విడువఁబడియె | 156 |
| క. | ప్రతికూలయు దుశ్శీలయు, సతతంబును నైనఁ బత్నిఁ జనదు విడువఁగాఁ | 157 |
| వ. | ఇట్టినిజధర్మంబు నీవు తప్పితేని నిన్ను నెవ్వరు శిక్షింతు రనిన నౌత్తానపాది సిగ్గునం | 158 |
| తే. | అద్రిసుతుఁడు బలాకనామాసురేంద్రుఁ, డవ్వనిత నుత్పలావతకాఖ్యవనము | 159 |
| సీ. | ఆవిపినంబున కతిరయంబునఁ జని యావిప్రు చెప్పిన యట్టివికృత | |
| ఆ. | నధిప! విను బలాకుఁ డనురాక్షసుఁడు రాత్రి, యవహరించి యీవనాంతమునకుఁ | 160 |
| క. | ననుఁ దెచ్చినకారణ మో, జనవల్లభ! యెఱుఁగ నన్నిశాచరుఁడు రయం | 161 |
| క. | నిను వెదకఁగ నీవిభుపం, పున వచ్చినవాఁడ నెందుఁ బోయె నిశాటుం | 162 |
| మాలిని. | దనుజభటపరీతు న్దైత్యు న రాజు గాంచె | 163 |
| స్రగ్విణి. | నీవు నాయింటికి న్నెమ్మి నేతెంచుటన్ | 164 |
| వ. | అర్ఘ్యంబు పరిగ్రహింపుమీ రుచిరాసనంబున నాసీనుండవగుమనిన నన్నరపతి | 165 |
| చ. | చెలువుగ నాకు సర్వమును జేసినవాఁడవు నీవు చెప్పుమా | |
