| తే. |
గళవళించుచుఁ గెందమ్మికొలఁకులందుఁ, గేలి యొనరించుజక్కవ మేలిలీలఁ
గోర్కు లంతంతకును నెడఁ గొనలు నిగుడ, మదనమార్గణవిదళితహృదయ యగుచు.
| 7
|
| తే. |
అడవిఁ గాసిన వెన్నల యయ్యె నాదు, జవ్వనం బక్కుమారుతో సరసలీల
భావజోపభోగంబులఁ బడయ నైతి, నీనితాంతతాపంబు నన్నేల సైఁచు!
| 8
|
| ఉ. |
ఎక్కడినుండి వచ్చె నతఁ డీతుహినాద్రికి వేడ్క నూని? యే
నక్కట! యక్కుమారురుచిరాకృతి యాదట నేల చూచితిన్?
మక్కువ యేల నాటె మది? మన్మథుఁ డేల సహించు నన్ను? వాఁ
డెక్కడ వచ్చు నింక? నది యేల పొసంగు? దురాశ యేటికిన్.
| 9
|
కలి యనుగంధర్వుఁడు ప్రవరవేషుఁడై వరూథిని మోసగించుట
| వ. |
అని వితర్కించుచుం జేడియ విరహాతురయై తిరుగుచుండం దొల్లి యక్కామినిం
గామించి దానిచేత నిరాకృతుం డైనవాఁడు కలి యనునొక్కగంధర్వుం డయ్య
వస్థనున్న యాయంగనం గనుంగొని దివ్యజ్ఞానంబునఁ దద్వృత్తాంతం బంతయు
నెఱింగి పొంగి.
| 10
|
| క. |
తను నేఁ గోరిన నొల్లక, మనసిజశరనికరదళితమానసుఁ జేసె
న్నను విప్రుఁ గూర్చి కమలా, నన యక్కట! యిట్లు నేఁడు నావలె నుండెన్.
| 11
|
| తే. |
అమ్మహీసురురూప మొప్పారఁ దాల్చి, యిమ్మృగాక్షితో భోగింతు నిం పెలర్ప
నని మనంబున గంధర్వుఁ డలరి విప్ర, మూర్తి గైకొని యబ్బాలమ్రోల లీల.
| 12
|
| చ. |
మెలఁగుచునున్న వానిఁ గని మెల్తుక యెప్పటిభూసురుండ కాఁ
దలఁచి విలోచనద్యుతివితానవిరాజితవక్త్రపద్మ యై
లలిఁ గడు డాసి యేమిటి కలంచెద విమ్మెయి? నంగజాగ్ని నే
నలిగిన నిన్నుఁ గష్టుఁ డనరే నరు? లక్కట! పాప మొందదే?
| 13
|
| క. |
నిను నిత్యకర్మలోపం, బునకంటెఁ గుమార! యఘము పొందుం జుమ్మీ
మనసిజుబారికి ననుఁ ద్రో, సిన మత్త్రాణైకధర్మశీలివి గమ్మీ.
| 14
|
| వ. |
అనిన నవ్విప్రరూపగంధర్వుండు.
| 15
|
| తే. |
ఏమి చేయుదు తరళాక్షి! యేను? జెపుమ, నీవు నిట్లని పలికెదు నిత్యకర్మ
హాని నాకుఁ బాటిల్లదే? యైన నొకటి, నీకుఁ జెప్పెద నేర్పడ నెమ్మి వినుము.
| 16
|
| వ. |
సంభోగసమయంబున నిమీలితాక్షి వై నన్నుం జూడక యుండవలయు నట్లైన
నీకు నాకును సంగమం బగు నట్లు గా కున్నఁ గాదనిన వరూథిని దాని కొడం
బడియె నంత.
| 17
|
స్వరోచిర్జననము
| శా. |
ఆగంధర్వుఁడు నప్సరోంగనయు నత్యాసక్తిమైఁ గూడి హై
మాగస్ఫారదరీగృహాంతరలతాంతాగారభాస్వత్తటీ
|
|
