| క. |
ఎందెందుఁ గరము మమతం, బొంది పరగుచుండు నపుడు పురుషుని మది దా
నందంద తెచ్చి యిచ్చు న, మందము లగువగల నది క్రమక్రమయుక్తిన్.
| 300
|
| తే. |
ఘనబిడాలంబుచేఁ బడి కాటుపడిన, యపుడు తనకుక్కుటంబునయందుఁ గలుగు
వంత గలుగునె మదిమమత్వంబు లేని, యెలుకయందుఁ బిచ్చుకయందు నించు కైన.
| 301
|
| క. |
కావున నే నిప్పుడు మమ, తావికలతఁ బడక ప్రకృతిదవుల నిలిచి స
ద్భావజ్ఞ దుఃఖి గాక సు, ఖావిష్ణుఁడు గాక నీదయం బ్రతికితినే.
| 302
|
| వ. |
అనిన విని దత్తాత్రేయుం డిది నీ చెప్పినయట్టిద యాకర్ణింపుము.
| 303
|
| క. |
మమ యనుట దుఃఖమునకు న, మమ యనుటయ నిర్వృతికిని మార్గము లగుట
న్మమ యనుశాల్మలితూలం, బమలభవద్బోధపవనహతిఁ దూలె నృపా!
| 304
|
| వ. |
అని మఱియును నయ్యోగీంద్రుఁ డహంకారాంకురోద్భవంబును మమకారస్కంధ
బంధురంబును గృహక్షేత్రోచ్చశాఖంబును బుత్త్రదారాదిపల్లవంబును ధనధాన్య
మహాపత్త్రంబును బుణ్యాపుణ్యపుష్పంబును సుఖదుఃఖఫలభరితంబును విచికిత్సాళి
మాలికాకలితంబును ననేకకాలప్రవర్ధితంబునునై యజ్ఞాన మనుకుదుట నెలకొని
ముక్తిపదంబు బ్రుంగుడువడం బర్వి యున్నయిమ్మహాతరువునీడ యాశ్రయించి
సంసారపథపరిశ్రాంతు లగు మిథ్యాజ్ఞానసుఖాధీనమానసులకు నయ్యాత్యంతికసుఖం
బత్యంతదూరంబు.
| 305
|
| సీ. |
విమలవిద్యాకుఠారము తత్త్వవిత్సాధుజనసంగపాషాణమునఁ గరంబు
వాఁడి గావించి యెవ్వరు నఱకంగ నేర్తురు వెస నమ్మహాతరువు వారు
నిష్కంటకంబును నీరజస్కంబునై రాజిల్లుచల్లనిబ్రహ్మవనము
చొచ్చి నిత్యానందసుఖలీల నపునరావృత్తి నుండుదు రందు విను నృపాల!
| 306
|
| తే. |
పంచభూతేంద్రియస్థూలసంచయంబు, పంచతన్మాత్రమయసూక్ష్మసంచయంబు
నరయ నీవును నేను గా మిరువురకును, నొనర నీవు గాంచినయాత్ముఁ డొక్కరుండు.
| 307
|
| క. |
జననాయక! యౌదుంబర, మున మశకము నీట మత్స్యము నిషీక కుశన్
గనుఁగొన నొకఁడై వేఱై, చనుగతి దేహాత్ములందుఁ జర్చింపఁదగున్.
|
|
| వ. |
అనిన విని యలర్కుండు దేవా! భవత్ప్రసాదంబునం బ్రకృతిపురుషవివేకకరం బైన
యీజ్ఞానంబు నాకు సంభవించె నింక నిర్గుణబ్రహ్మైకత్వంబునం బొందించు యోగం
బెట్టి దెఱింగింపవే యనిన దత్తాత్రేయుం డి ట్లనియె.
| 308
|
అలర్కునికి దత్తాత్రేయుం డుపదేశించిన యోగమార్గము
| క. |
గురుఁడు శరీరమునందలి, పరమజ్ఞానమునకు నుపద్రష్ట నరే
శ్వర! మోక్షార్థికి శ్రేయ, స్కరవిమలజ్ఞానపూర్వకము యోగంబున్.
| 309
|
| క. |
ప్రాకృతగుణనివహముతో, నేకత్వము లేమియును మహీవల్లభ! బ్ర
హ్మైకత్వము గలుగుటయును, బ్రాకటముగ ముక్తి యండ్రు భవ్యవిచారా!
| 310
|
