పుట:మత్స్యపురాణము.pdf/89

86

తృతీయాశ్వాసము

⁠

ట్టనువునఁ బాదుగా నిలిచి యత్నముతోడ రమాధినాథుపా దనవసరోజమధ్యమున దార్కొనియుండును లోకనాయకా!

⁠ 117

గీ.⁠

వర్తమానసుఖము వాంఛించుచిత్తంబు దృష్ణభోగరతిఁ బరిత్యజించి తెలియఁజూచికాక దేహీలోకాంతర ప్రాప్తసౌఖ్యములకుఁ బరపు టెట్లు.

⁠ 118

శా.⁠

అస్తీతిప్రతిపద్యమానవచనవ్యాపారముల్ సూచిత న్నాస్తీత్యర్ధసమేతయుక్తిసహితానల్పాపసిద్ధాంతవా క్ప్రస్తావోన్నతులైన దుర్జనులవాక్యప్రౌఢిమం గుంది వి స్రస్తంబైన మనంబు నిల్చువిధ మేచందంబు పద్మోద్భవా!

⁠ 119

వ.⁠

అని విన్నవించిన మునీంద్రునకు సురజ్యేష్ఠుం డిట్లనియె.

⁠ 120

సీ.⁠

ఇంద్రియంబులలోన నెక్కువ నయనముల్        తన్మూలమునఁ బాపతతులు పుణ్య చయమును నొదవును సహకారి యందుకు        హృదయంబు నదియును బదిలపడక మోహాంధకారముల్ ముసరుకోవర్తించుఁ        గణఁక నందున దేహి గానలేక పార్థివదేహసంప్రాప్తబాహ్యసుఖాను        భవమె సత్యం బని భ్రాంతిఁ బొంది యించుకైనను గ్రిందుమీఁ దెఱుఁగలేక విదితవేదాంతవాక్యముల్ వీక్ష చేసి సందియంబులఁ దెలియంగ శక్తి సమసి నిహతుఁడగు నంత విధిచేత నేర్పు చెడిన.

⁠ 121

వ.⁠

అట్లగుటం జేసి దేహినిజాయుష్యంబు కొంచంబనియుఁ బుత్త్రదారాదులు శరీరమాత్రబాంధవులనియు జన్మజరానురణంబు లనిత్యంబులనియు విత ర్కించి హలికుండు రజ్జుముఖంబున గోష్ఠంబువలన బలాత్కారంబుగ నొ క్కకోడియం దిగిచితెచ్చి యభ్యాసవశంబున లాంగలవహనసమర్థంబు

⁠