పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/67

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

కుమారస్వామిజననము

క.

పరఁగ నుమాదేవి మహేశ్వరుఁగూర్చి మహోగ్రతపము సలుపఁగ హిమభూ
ధరపతి యయ్యుమ నఖలే, శ్వరుఁ డగునీశ్వరున కిచ్చె సమ్మద మారన్.

349


చ.

ఎనయ వివాహయుక్తుఁ డగు నీశ్వరుఁ డెంతయు వేడ్క నొక్కెడం
వనసతిఁ జూచి కామశరదర్పితుఁ డై తమకంబుఁ గాంక్షయుం
దనరఁగఁ బ్రేమతో నుమయుఁ దానును దివ్యసహస్రవర్షముల్
చన రతి సల్పఁగా సుతుఁడు జన్మము నొందక యుండ నయ్యెడన్.

350


క.

ఉమకు మహాదేవునకుం, బ్రమదంబునఁ గ్రీడ లొదవఁ బ్రభవించినభూ
తము నెవ్వఁడు సైరింపను, క్షముఁ డనుచుం గమలజాదిసర్వామరులున్.

351


సీ.

హరుపాలి కేతెంచి యానమ్రు లై దేవ, దేవ మహాదేవ దేవవంద్య
నీమహాతేజంబు నిఖిలలోకములును, భరియింపఁజాలవు భక్తవరద
నీదుతేజమునందు నీతేజమును దాల్చి, భూలోకజాలంబుఁ బ్రోవు దేవ
పార్వతితోఁగూడ బ్రహ్మచర్యతపంబు, సలుపంగ నేఁగుము చంద్రమౌళి
మమ్ముఁ గరుణ జూడు మామ్రొక్కు గైకొను, సకలలోకహితము సమకొనంగ
విన్నపంబు సేయుచున్నారు సుర లెల్ల, నవధరించి ప్రోవు మంబికేశ.

352


వ.

నావుడు సురలం గనుంగొని హరుం డి ట్లనియె.

353


క.

వినుఁడు స్రవియించుచున్నది, కనుఁగొనుఁ డీయెడల వెడలుఘనతేజము మీ
రనువున నెవ్వరు దాల్చెద, రన విని యిలఁ దాల్చు ననుచు నమరులు వలుకన్.

354


క.

మృడుఁ డప్పుడు తనతేజము, విడువఁగ నిల దాల్చె సురలు వెండియు ననలున్
బుడమికి నీవు సమీరుఁడుఁ, గడుఁ దోడ్పడి తాల్పుఁ డీశుఘనతేజంబున్.

355


వ.

అనవుడు వాయుసమేతుండై యగ్నిదేవుం డమ్మహాతేజంబుఁ దనయందుఁ బ్రవే
శింపజేసిన.

356


క.

అనలప్రాప్తం బై యా, ఘనతేజము సూర్యపావకప్రభతో శీ
తనగంబు గమించి షడా, ననజన్మస్థానశరవణంబున వెలిఁగెన్.

357


వ.

అంత సంతోషించి నిఖిలదేవమునిగణమ్ములు నమ్మహాదేవు నుమాదేవిం బూజిం
చి రయ్యెడ నాసురల నాలోకించి.

358


మ.

అతికోపంబున నద్రినందన యమర్త్యశ్రేణితో నాకు సం
తతి లేకుండఁగఁ జేయ వచ్చి యిట యత్నం బార విఘ్నంబు చే
సితి రి ట్లిం కిది యాది మీసతులకుం జిత్తోద్భవం బైన సం
తతి లేకుండెడుఁ బొం డటంచుఁ గడఁకం దా శాప మిచ్చెన్ వెసన్.

359


క.

అనిమిషుల కట్లు కోపం, బున శాపం బిచ్చి పిదప భూమిన్ నానా
జనులకు బహురూపంబుల, ననుభవపత్ని వగు మంచు నలిగి శపించెన్.

360


క.

క్షితిధరసుతశాపంబున, నతిలజ్జితు లైనసురల నందఱఁ గొంచున్