పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/65

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


దుహితృశతంబు నీ నతఁడు దూకొని వారిఁ గ్రమంబునం గర
గ్రహణము సేయ నావిభుకరం బటు మోపినయంతలోన న
మ్మహిళలు కుబ్జరూపములు మానఁగ నొప్పిరి చారుమూర్తులై.

322


వ.

[1]తనయలగుజ్జు మానుటకుఁ దండ్రి గనుంగొని సంతసించి యా
తనయలఁ గూర్మిఁ గౌఁగిట ముదంబునఁ జేరితి సన్నుతించి యా
జనపతి యల్లునిన్ సుతల సంతస మొందఁగ నాదరించి నే
ర్పులఁ బయనంబు సేయ నట పోయిరి వారును వేడ్క నయ్యెడన్.

323


క.

పుత్రప్రీతిం గమలజ, పుత్రుండు గుశుండు దనదుపుత్రునకుఁ దగం
బుత్రులు గలుగక యునికిని, బౌత్రునిఁ గలిగింపఁజేసెఁ బౌత్రక్రతువున్.

324


క.

చన నయ్యఙ్ఞయు వర్తిలఁ, దనయునిఁ గుశనాభుఁ జూచి తనయుఁడ నీకుం
దనయుండు గాధి గలిగెడు, ననుపమపుణ్యైకలోలుఁ డవ్విభుకతనన్.

325


క.

వినుతయశంబును బొందెద, వని పలికి కుశుండు వారిజాసనలోకం
బున కరుగఁ గొంతకాలము, సనఁ గుశనాభునకు గాధిజనపతి పుట్టెన్.

326


క.

ఘనుఁ డైనగాధి నాకున్, జనకుఁడు నా కగ్రభగిని సత్యవతి దపో
ధనుఁ డైనరుచికుసతి పతి, చన వెనుకన్ బొందితోన చనియెను దివికిన్.

327


వ.

అట్లు నాకంబున కేఁగి [2]పుణ్యవశంబున.

328


క.

సత్యమయమూర్తి యగునా, సత్యవతీదేవి తుహినశైలంబున సం
స్తుత్యగతిఁ బుట్టె లోకసు, కృత్యున్నతికొఱకుఁ గౌశికికీనది యనఁగన్.

329


క.

అనిశము భగినీస్నేహం, బున నీనదిపొంతఁ దపముఁ బూని చరింతున్
విను మిది సిద్ధాశ్రమ మిటఁ, దనరఁ దపస్సిద్ధుఁ డైతిఁ దగ నీకతనన్.

330


వ.

రఘువరా కుశికవనంబున నుదయించి యేను గౌశికుం డన నాయగ్రజ కౌశికి
యన విఖ్యాతిం బొందితిమి నీ వడిగిన దేశక్రమంబును మాకులాగతక్రమంబును
వినిపించితి నిపుడు.

331


క.

రక్షోయక్షవిహారస, మక్షంబు నిలీనమృగచయంబు నిమీల
త్పక్షికులాక్షము నిశ్చల, వృక్షమ్ము నిశాటభూతవిహృతిస్థలమున్.

332


వ.

అగుచు నివ్వనం బున్నయది మఱియును.

333


చ.

గగనము తారకాగ్రహవికాసవిభాసిత మై వెలింగెడున్
మొగిసిన చీఁకటిం జెఱిచి ముంగలిదిక్కులు తెల్లఁజేయుచున్
జగముల కుత్సవం బొదవఁ జంద్రిక గాయుచు భాసమానుఁ డై
నెగడెడు నింగిఁ జందురుఁడు నిద్దురవోయెడి నెల్లజీవులున్.

334


క.

విను మర్ధరాత్ర మయ్యెన్, జనవర నిద్రింపు మీవు సౌమిత్రియు నిం
కని పలికి యూరకుండెన్, మునివరుఁ డపు డఖిలమునులు మోదముతోడన్.

  1. తనయ లకుబ్జ లై మనుట తండ్రి గనుంగొని
  2. సుకృతవశంబున