పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/62

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


త్ప్రసవస్రుక్స్రువచరువు లనలార్పితంబులు చేసిన మంట లాకసం బంట యజ్ఞవేది
ఋత్విగ్విశ్వామిత్రసహితంబుగాఁ బ్రజ్వలింప మింట నొక్కమహాఘోషంబు
ఘోషించె నాసమయంబున.

287


క.

మారీచసుబాహులు నా, నారాత్రించరులతోడ నభమున మాయా
నీరదములు పన్ని యసృ, గ్ధారలు వేదిపయిఁ గురిసి గర్జన లెసఁగన్.

288


క.

తనమీఁదఁ బాఱుదేరఁగ, జననాథుం డనుజుఁ జూచి సౌమిత్రి కనుం
గొను మీదుష్టనిశాటుల, ఘనమారుతబాణ మేసి కౌతుక మెసఁగన్.

289


వ.

తదీయవాతూలంబుచేత జీమూతజాతంబులుంబోలె విధూతులం జేసెద నను
చుం బలికి.

290


క.

ఆలోచన మారీచువి, శాలం బగువక్ష మేయ శతయోజనముల్
తూలముగతిఁ దచ్ఛరవా, తూలముచేఁ దూలి వాఁడు తోయధిఁ గూలెన్.

291


శా.

కీలాజాలము మింటఁ బె ల్లెగయ నాగ్నేయాస్త్ర ముగ్రద్విష
త్కాలాభీలముగా సుబాహుఘనవక్షం బేసి యారక్కసున్
నేలం గూలిచి యున్నరక్కసులపై నిస్సీమదోశ్శక్తి వా
తూలాస్త్రం బడరించి త్రుంచె నృపశార్దూలుండు దుర్వారుఁ డై.

292


ఆ.

అలుక నట్లు సకలకయాతుధానులఁ ద్రుంచి, విజయ మొంది దివిజవిభునికరణి
నఖిలమునులుఁ దన్ను నగ్గింప నొప్పారె, రాజవృషభుఁ డైన రామనృపుఁడు.

293


క.

అంత మునీంద్రుఁడు దనమఖ, మంతయు సంపూర్ణ మైన నారామునిఁ దా
సంతసమున ని ట్లను న, త్యంతప్రియ మొందితిం గృృతార్థుఁడ నైతిన్.

294


క.

పితృవాక్యము చెల్లించితి, క్రతురక్ష యొనర్చి తధ్వరప్రతిపక్ష
ప్రతతిఁ దునుమాడి సురముని, హితములు చేసితి సుకీర్తి నెసఁగితి వత్సా.

295


వ.

అనిన.

296


క.

మునివర మీకింకరులము, పను లేమిట మమ్ముఁ బంపు భవదాజ్ఞం జే
కొని కావించెద మనవుడు, మనమున నమ్ముని ప్రమోదకమగ్నుం డగుచున్.

297


క.

అనుపమపుణ్యచరిత్రుఁడు, జనకుఁడు గావించుమఖము సమ్మద మారం
గనుఁగొన నేనును నిమ్ముని, జనములుఁ బోయెదము వినుము జనవర యచటన్.

298


క.

వరగంధమాల్యదీపో, త్కరదూర్వార్చితము దేవదత్తంబును నై
సురరాక్షసగంధర్వా, సురవరదుర్ధరము నగుచు సురుచిరమహిమన్.

299


ఉ.

ఒక్క శరాసనంబు దగ నున్నది యెక్కుడు లావు చూడ్కికిన్
వెక్కస మైనరూపమును వ్రేఁకఁదనంబును గల్గి చేవమై
నెక్కిడ దివ్వ నెవ్వరికి నేగతి మానము గాక లీల నీ
[1]వక్కఠినోగ్రకార్ముకము నక్కడఁ జూడఁగ రమ్ము రాఘవా.

300
  1. వక్కఠినంపుఁగార్ముకము