పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/225

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


మ.

జనకుం డమ్మెయి సంతసింపఁగఁ దగన్ సత్యప్రతిజ్ఞుండ వై
వనవాసవ్రతశేషమున్ నడపి నవ్యప్రీతితోడం బురం
బున కేతేరఁగ నిన్నుఁ జూచినజనుల్ పుణ్యాత్ము లయ్యున్ మనం
బున నీరాకకు నుత్సహింత్రు వెస నుబ్బుం దల్లి కౌసల్యయున్.

359


క.

అతిపుణ్య యదితి త్రిజగ, న్నుత యింద్రునిఁ గన్నపగిది నోములు పెక్కుల్
వ్రతనిష్ఠ నోమి సుగుణా, న్విత యగుకౌసల్య గనియె నిన్ను నరేంద్రా.

360


క.

కథితాఖిలదానంబులుఁ, బ్రథితాశేషసుకృతములు బహుయజ్ఞములుం
బృథులమతిఁ జేసి యిల దశ, రథభూపతి నిన్నుఁ బడసె రామమహీశా.

361


వ.

అని లక్ష్మణుండు పెక్కుదెఱంగుల బోధింపం దెలివొంది రామచంద్రుండు జటా
యువుం గనుంగొని.

362


చ.

జనకజ నన్ను నే మనియె జానకి రక్కసుఁ డెందుఁ గొంచు వే
చనియెఁ గడంక వానిబలసంపద యెట్టిది యద్దురాత్ముఁ డె
వ్వనిసుతుఁ డెట్టివాఁడు తగ వాఁ డెట యుండుఁ దదీయనామ మే
మనఁబడుఁ బక్షినాయక సమస్తము నా కేఱిఁగింపు నావుడున్.

363


జనవర రావణుం డనునిశాచరవీరుఁడు భూరిశక్తి దు
ర్వినయత మాయఁ గైకొని పరిశ్రమ మొందిననన్నుఁ జూచి యు
క్కున ఘనపక్షముల్ విఱుగఁ గ్రూరతఁ ద్రుంచి మహీజఁ గొంచుఁ జ
య్యన దివి దక్షిణాభిముఖుఁడై చనియెన్ బలదర మొప్పఁగన్.

364


క.

భూవర సంగ్రామంబున, రావణుఁ బరిమార్చి నీవు రమణీయజయ
శ్రీ వెలయ సీతఁ బొందెదు, వావిరి నాదేవి కాత్మ వగవకు మంచున్.

365


క.

ఇర వఱి ప్రాణంబులు వే, దిరుగుడువడఁ జొచ్చె నాదుదేహంబు గడుం
బరవశ మయ్యెడు భ్రాంతిం, బొరసెడుఁ జిత్తంబు మూర్ఛ పొదివెడు నంచున్.

366


క.

ధర శిరము వైచి పొరలుచుఁ, జరణంబులు గుదిచికొంచుఁ జంచలమున నె
త్తురుఁ గండలుఁ గ్రక్కుచుఁ బొరి, పొరి నాతురపడి విహంగపుంగవుఁ డీల్గెన్.

367


వ.

ఇట్లు గతాసుం డై శైలంబువోలెం గూలి యున్నజటాయువుం గనుంగొని
రాముం డనుజుండునుఁ దానును బహువిధంబుల శోకించి లక్ష్మణుం జూచి యక్కట