పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/166

ఆ.⁠

అమరగణము గొల్వ నైరావతము నెక్కి వజ్ర మలుకఁ బూని వాసవుండు వచ్చె నేనిఁ బోరఁ జచ్చు నాచే నన్న వెడఁగు వరులు పోరఁ దొడరువారె.

⁠ 185

వ.⁠

అని వీరాలాపంబులు సెలంగ నప్పౌలస్త్యుండు సమరకేళీకుతూహలి యై శ్యేన గామియుఁ బృథగ్రీవుండును యజ్ఞశత్రుండును విహంగముండును దుర్జయుం డును గరవీరాక్షుండును బరుషుండును గాలకార్ముకుండును మేఘమాలియు మహామాలియును సర్పాస్యుండును రుధిరాశనుండు ననుమేటిరక్కసులు పన్నిరు పురు దనకెలంకులను ముంగటం ద్రిశుండును దదగ్రభాగంబున దూషణపుర స్సరంబుగా స్థూలాక్షుండును మహాకపాలుండును బ్రమాధియు ననువారు ము వ్వురుం జనుదేర సేనామధ్యంబున నిజస్యందనంబు మెఱయ నిట్లు నడచి పంచ వటి సొత్తేర మునీంద్రదేవగంధర్వసిద్ధచారణులు రణంబు చూచువేడ్క సంబరం బున నుండి గోబ్రాహ్మణులకు లోకంబులకు శుభంబులు నిమ్మహోత్పాతం బులం గలుగుదోషంబులు రోషాచరులకు గోచరించుంగాక యనుచుండి రప్పు డారజనీచరులకలకలం బెఱింగి రఘుపుంగవుడు సౌమిత్రిం గనుంగొని.

⁠ 186

సీ.⁠

ఇది చూడు మిడుఁగుఱు లీనుచున్నది విల్లు, కీలితబహురత్నకీల లెసఁగఁ దూపులు దమయంతఁదూణముల్ వెలువడి, రాజుచున్నవి భీకరంబు లగుచుఁ బొరిఁబొరి నపసవ్యభుజమును గుడికన్ను, నదరుచున్నవి గాన కదన మిపుడ సిద్ధించు జయమును జేకుఱు నాకు నీ, దైవసూచకము దద్దయును మేలు మనసు దిర మయియున్నది మత్తు లగుచు, వరుస నిటు గూడి మనమీఁద వచ్చుచున్న యిన్నిశాటుల నందఱ నేన పూని, విశిఖములపాలు సేసెద వివిధగతుల.

⁠ 187

చ.⁠

జనకజ మున్న భీరువు ప్రచండనిశాచరఘోరరూపముల్ గనుఁగొని యెంత బెగ్గిలునో కావున నీవును బాణిపాణి వై ధనువు ధరించి మీవదినెఁ దమ్ముఁడ యీగిరిగహ్వరాంతరం బున నొకగొంది దాఁపు మునుముట్టఁ దొలంగుట మేలు లక్ష్మణా.

⁠ 188

ఆ.⁠

అరుగు మధికబలుఁడ వగుట యే నెఱుఁగుదు నెంత కైనఁ జాలు దెన్న సమర కాంక్ష యొండు సెప్పఁ గడఁగిన నీకు నా యాన యనిన నాతఁ డపుడు కదలి.

⁠ 189