పుట:ప్రబోధచంద్రోదయము.pdf/211

⁠

మం బయ్యేనేని యెట్టకేలకు నించుకంత యంగీకరించు ధర్ముండును జీవపురుషుండు ప్రత్యక్ప్రవణుం డగుట యెఱింగి తన్నుఁ గృతకృత్యుఁ గా దలంచుకొని తనుదానె వదలువల్లయ్యె నన శాంతి తల్లింజూచి యింత యును లెస్స యెఱింగించితివి నాఁడు యుద్ధమధ్యంబునఁ బరాజితుండై యోగోపసర్గంబులుం దానును గూడ డాఁగిన మోహుం డేమి చేసె ననిన శ్రద్ధాంగన తనకూఁతు శాంతి నవలోకించి యట్టిదురవస్థం బొంది మహా మోహుండను దురాత్ముండు జీవపురుషుం డుపసర్గసక్తుండైన వివేకుండు నుపనిషచ్చింత దొఱంగు నని నిశ్చయించి మధుమతింగూర్చి దూర దృష్టి దూరశ్రవణంబులు మొదలైన యుపసర్గంబులం బనిచిన నవియును జీవపురుషునియొద్దికిం జని యింద్రజాలవిద్యఁ జూపుటయుఁ దదనుభా వంబునఁ.

⁠ 53

సీ.⁠

శతకోటియోజనశబ్దంబు లైనను                           వీనుల కప్పుడె వినఁగవచ్చె ధారుణీగర్భనిధానస్థలంబులు                           కన్నుల కప్పుడె కానవచ్చె నశ్రుతవ్యాఖ్యాన మాశుకవిత్వంబు                           జిహ్వకు నప్పుడే చెప్పవచ్చే నీలోకములలోన నెచ్చోటికైనను                           నడుగుల కప్పుడె నడువవచ్చెఁ

⁠

గీ.⁠

బరశరీరప్రవేశంబు జరపవచ్చె స్త్రీల నాకర్షణమ్ములు చేయవచ్చెఁ దలఁచినటువంటి రూపంబు దాల్పవచ్చె బురుషున కదృశ్యరూపంబు పొందవచ్చె.

⁠ 54

క.⁠

ఆవేళన్ మది విదిత స్థావాసకృతాభిమాను లగువేల్పులు దన్ సేవింపఁగ నమ్మధుమతి జీవేశ్వరుఁ గదియు మాత్రఁ జిత్రము కాఁగన్.

⁠ 55