పుట:ప్రబోధచంద్రోదయము.pdf/157

⁠

త్యంతప్రయత్నయగునా శాంతిన్ మడియింప నీవ చాలుదు వరయన్.

⁠ 63

సీ.⁠

పుడమిలో మాన్యంపుమడి కొంత గలవాఁడు                           గ్రామమెల్లను నేలఁగాఁ దలంచు గ్రామ మేలెడువాఁడు కాంక్షించు గిరివన                           స్థలజలదుర్గవద్రాజ్య మేల రాజ్య మేలెడువాఁడు రాజ్యవైభవమున                           హెచ్చితా నొకద్వీప మేలఁ గోరు దీప మేలెడువాఁడు తేజస్వియై మహీ                           వలయ మెల్లను నేల వాంఛచేయు

⁠

గీ.⁠

నిట్లు కడలేనియాసాస లీనుచుండ జనులు బ్రహ్మాండకోటులఁ దనివినొంద రనిన శాంతికిఁ గాలూఁదనైనఁ గలదె యెడము మదిఁ దృష్ణ నీవింత వెడలితేని.

⁠ 64

క.⁠

నావుడుఁ దృష్ణయు లోభుని నివానతియిచ్చినట్టు నిక్కము బ్రహ్మాం డావలులకోటు లైనను నావిపులోదరము నిండునా యనునంతన్.

⁠ 65

క.⁠

క్రోధుఁడు హింసను గని దు స్సాధాటోపమున మల్లచఱుచుచు వినుమా యోధర్మపత్ని! నీవను సాధనమున నెట్టివారిఁ జంపుదుఁ గొంచన్.

⁠ 66

మ.⁠

పడఁతీ! తల్లిని దండ్రిఁ జంపుట తృణప్రాయంబు తోఁబుట్టులన్ మడియంజూచుట లెక్కగాదనిన జన్మజ్ఞాతికేటంబులన్ గెడపంబూనుట నాకు దొడ్డె గుడి మ్రింగేవానికిం దల్పు ల ప్పడము ల్గావునఁ బిల్లపిల్లతరమున్ భక్షింతు దాయాదులన్.

⁠ 67