పుట:పంచతంత్రి (భానుకవి).pdf/66

⁠

బాదజలమ్ము గలుగు, రాకున్న, నీయంగుష్ఠమ్ము నా కిమ్మని దుర్బుద్ధిం జేసి డాసి యప్పుడు.

⁠ 288

క.⁠

గురువుఁ బడఁద్రోసి చరణాం బురుహము పెనువ్రేలు కోసి పుచ్చుక వేగో ద్ధురతఁ జనియె, జనులును గని యరుదందఁగ, ననుచుఁ జెప్పి యాతనితోఁడన్.

⁠ 289

గీ.⁠

అధికమగు దుష్కృతం బెవ్వఁ డాచరించు నతడు, తత్ఫలమంతయు ననుభవించుఁ దొల్లి తనయునిచేఁ దండ్రి ధూమసంచ యమున మృత్యువు బొందె నటంచుఁ బలుక.

⁠ 290

వ.⁠

విని దమనకుం డది యెఱింగింపుమనినఁ గరటకుం డిట్లని చెప్పం దొడంగె, ము న్నొకపురమ్మున ధర్మబుద్ధి దుష్టబుద్ధులను వైశ్యకుమారు లిరువురు గలరు, వా రొక్కనాఁడు విత్తం బార్జించుకొఱకు నన్యదేశమ్ము నకుం జని రందు,

⁠ 291

సీ.⁠

ధర్మబుద్ధి మహానిధానమ్ము గని దుష్ట                     బుద్ధి కెఱింగించి యిద్ధనమ్ము గొని యింటి కరుగుదమన, సమ్మతింప న                     య్యిరువురుఁ దమయున్నపురము డాసి తమచేతిధన మొక్కతరుసమీపమున ని                     క్షేపించి యాత్మనికేతనములఁ బొంది, మిత్రతఁ గడుపొలుపొంద నుండి, రం                     దొకనాఁడు దుష్టబుద్ధికి నధర్మ బుద్ధి పుట్ట, ధర్మబుద్ధికిఁ జెప్పక యవపహరింతు ననుచు నాత్మఁ దలఁచి యర్థరాత్రసమయమం దొక్కఁడును జని యద్భుతంపుటర్థ మపహరించె.

⁠ 292

గీ.⁠

అద్దురాత్ముండు చిరకాల మరుగ, ధర్మ బుద్ధిఁ బొడగని లేములఁ బొరయ నేల! నేల దాఁచిన విత్తమ్ము నీవు నేనుఁ బంచుకొందము నేఁ డని పలుక, నతఁడు.

⁠ 293